Yeşil traktörle çıktığı büyülü yolculuk, ona okulun sadece bir öğrenme yeri değil, aynı zamanda keşiflerle dolu bir dünya olduğunu gösterdi. Annesinden ayrılma korkusu, yerini heyecan ve neşeye bıraktı.
Bir varmış, bir yokmuş… Kahverengi saçları ve gözleriyle etrafındaki her şeyi merakla izleyen Eymen adında bir çocuk varmış. Eymen, o sabah farklı bir heyecanla uyanmıştı çünkü anaokuluna başlayacaktı. Ama içinde küçük bir endişe vardı; annesinden ayrılmak hiç de kolay değildi. Eymen, annesinin sıcak elini bırakmak istemiyordu. “Ya annem gitmek zorunda kalırsa? Ya yalnız kalırsam?” diye düşünüyordu. Bu düşünceler onu biraz korkutuyordu.
Eymen, annesiyle birlikte anaokulunun kapısına geldiğinde, karşılarında Esra öğretmen belirdi. Esra öğretmen, tıpkı bir peri gibi sevecen ve nazikti. Yüzünde hep kocaman bir gülümseme vardı. “Merhaba Eymen! Seni burada bekliyordum,” dedi. Eymen, hala annesinin elini sıkıca tutuyordu. Esra öğretmen Eymen’e yaklaştı ve dedi ki: “Bugün burada harika bir gün seni bekliyor. İçeride, Kağan, Atlas ve Uras seni bekliyorlar. Hep birlikte büyük bir maceraya çıkacağız!”
Eymen’in yüzü biraz aydınlandı. Kağan, Atlas ve Uras, Eymen’in en yakın arkadaşlarıydı. Hepsi okulun neşeli bahçesinde oyunlar oynar, her gün yeni şeyler keşfederlerdi. Ama yine de, annesinden ayrılma düşüncesi onu huzursuz ediyordu. Annesi ona sevgiyle sarıldı ve: “Eymen, okulda seni harika sürprizler bekliyor. Öğretmenlerin ve arkadaşların seninle olacak. Ayrıca günün sonunda hep burada seni bekleyeceğim,” dedi.
Eymen, annesinin güven verici sözleriyle biraz daha rahatladı ve sınıfa girmeye karar verdi. İçeri girdiklerinde, sınıf bir masal diyarını andırıyordu. Rengârenk oyuncaklar, duvarlarda parlayan harfler ve sayılar, uçuşan balonlar… Sanki büyülü bir dünya içindeydiler. O sırada Kağan, Atlas ve Uras koşarak yanına geldiler. “Eymen! Bak, burada ne kadar eğlenceli şeyler var!” diye bağırdılar. Eymen de biraz daha rahatlamıştı.
Günboyunca, Esra öğretmen onlara harika oyunlar oynattı. İlk olarak, herkesin eline renkli bloklar dağıtıldı. Renkli Bloklar Yarışı başladı. Herkes, kuleler yapmaya başladı. Kağan, en yüksek kuleyi yaparken; Atlas ve Uras, Eymen’le birlikte kocaman bir kale yapmaya çalıştılar. Renkli bloklar yükseldikçe, Eymen’in neşesi de büyüdü. Sanki annesinden ayrılma korkusu tamamen kaybolmuş gibiydi.
Sonra sıra Şekiller Bulmacası‘na geldi. Her çocuk yere dizilen şekilleri doğru yerlerine yerleştirmeye çalışıyordu. Esra öğretmen neşeyle onlara rehberlik ederken, Eymen kare, yuvarlak ve üçgen şekillerle oyun oynamaktan çok keyif alıyordu. “Bu yuvarlak tıpkı güneş gibi,” dedi Kağan. “Ve bu kare, evlerimizin pencereleri gibi!” diye ekledi Atlas. Uras ise gülerek: “Birlikte çok güzel şeyler yapıyoruz!” dedi.
Günün sonuna doğru Esra öğretmen Eymen’e yaklaştı ve gülümsedi: “Eymen, sana bir sürprizim var,” dedi. Eymen merakla öğretmenine baktı. Esra öğretmen onu sınıfın arkasındaki renkli bir kapıya doğru yönlendirdi. “İşte burada, bugünkü büyük maceran seni bekliyor,” dedi.
Kapı açıldığında Eymen’in karşısında devasa bir yeşil traktör duruyordu. Traktör o kadar parlak ve büyülü görünüyordu ki, sanki onu bir maceraya çağırıyordu. Esra öğretmen: “Bu traktör sihirli, Eymen. Ona bindiğinde seni harika bir yolculuğa çıkaracak,” dedi. Eymen’in yüzünde bir gülümseme belirdi. Kağan, Atlas ve Uras da yanına gelmiş, heyecanla izliyorlardı.
Eymen traktöre bindiğinde, traktör birden hareket etmeye başladı. Etrafında renkli ışıklar, uçuşan harfler ve sayılar belirdi. Traktör onu önce Renkler Ormanı‘na götürdü. Burada kırmızı ağaçlar, mavi nehirler ve yeşil yapraklar dans ediyordu. Eymen, her rengi tanıdıkça kendini doğanın içinde bir kaşif gibi hissetti.
Sonra traktör, Harfler Adası‘na vardı. Harfler gökyüzünden yağmur gibi yağıyor, Eymen ve arkadaşlarına şarkılar söylüyordu. Eymen harfleri toplarken, “Bu A harfi, bu ise B! Şarkılar söyleyelim!” dedi. Kağan, Atlas ve Uras da ona katıldı. Hepsi birlikte harflerle dans ettiler.
Gün sona erdiğinde traktör yavaşça durdu ve Eymen gülümseyerek yere indi. Artık okulun ne kadar eğlenceli ve macera dolu bir yer olduğunu biliyordu. Annesi kapıda onu beklerken, Eymen büyük bir mutlulukla yanına koştu. “Anne! Bugün harika bir gün geçirdim! Renkler, şekiller, harfler… Hepsini öğrendim ve yeşil traktörle büyülü bir yolculuğa çıktım!” dedi sevinçle.
Annesi ona sarıldı ve: “Biliyordum Eymen, okulda harika şeyler yaşayacaksın. Her gün yeni maceralar seni bekliyor,” dedi. O günden sonra, Eymen artık okuldan hiç korkmadı. Çünkü her günün sonunda, onu bekleyen sürprizler ve sihirli traktörle yapacağı maceralar vardı.
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!