Bu masalda, Ela ve Eymen Tuğra’nın doğanın ortasında, hayvan dostlarıyla oynadıkları büyülü bir futbol macerası işleniyor.
Bir varmış, bir yokmuş… Küçük bir köyün en güzel evinde, Ela adında kocaman gözleriyle dünyaya merakla bakan minik bir kız ve beşiktaşlı abisi Eymen Tuğra yaşarmış. O, futbolu o kadar severmiş ki neredeyse ayakları hep bir topa vurur haldeymiş. Bir de Beşiktaş’ı çok severmiş; her gün Beşiktaş formasıyla ormanın yolunu tutar, oradaki hayvan arkadaşlarıyla oyunlar oynarmış. Ama o sabah, her zamankinden farklı bir macera onları bekliyormuş.
Bir gün, Ela ve Eymen Tuğra, bahçelerinde otururken Eymen Tuğra’nın aklına parlak bir fikir gelmiş. Hemen Ela’nın elini tutmuş ve “Ela, bugün büyülü bir futbol maçı yapacağız! Hayvan dostlarımız da bizimle olacak!” demiş. Ela, abisinin gözlerindeki parıltıyı görünce çok heyecanlanmış, hemen abisinin peşinden koşmuş.
İkili ormanın yolunu tutmuş. Orman, köyün biraz ilerisinde, koca koca ağaçların göğe yükseldiği, içinde türlü hayvanların yaşadığı bir yerdi. Yaprakların arasından süzülen ışıklar sanki büyülü bir dünyanın kapısını aralıyormuş gibi hissedilirmiş. Ela’nın ayakları toprağın üzerinde hafifçe yürürken, Eymen Tuğra heyecanla topunu koltuğunun altına sıkıştırmış, hayvan dostlarını düşünüyormuş.
Tam ormanın içine girdiklerinde, karşılarına kocaman kulaklı, sevimli bir tavşan çıkmış. Tavşan koca gözleriyle Ela ve Eymen Tuğra’ya bakmış. “Merhaba, sevgili dostlar! Nereye gidiyorsunuz böyle?” diye sormuş tavşan, merakla zıplayarak.
Eymen Tuğra, heyecanla topunu göstererek, “Merhaba tavşan! Bugün büyük bir futbol maçı yapacağız. Sen de katılmak ister misin?” diye sormuş. Tavşan, heyecanla zıplamış ve “Futbol mu? Nasıl bir oyun bu?” demiş.
Eymen Tuğra gülerek, “Çok basit! Topa ayaklarınla vurur, onu kaleye yollarsın. Eğer kaleye girerse, buna gol deriz,” diye açıklamış.
Tavşan, küçük patileriyle topa dokunmuş. Top yavaşça yuvarlanırken tavşan neşeyle zıplamış, “Bu harika bir oyun! Ben de oynamak isterim!” demiş.
Tam bu sırada, ormanın köşesinden bir başka dost gelmiş: parlak turuncu kürküyle hızlı bir tilki. Tilki, onların futbol oynayacağını öğrenince heyecanla kuyruk sallamış. “Ben de katılabilir miyim? Hızlıyımdır, eminim iyi bir oyuncu olurum!” demiş gururla.
Eymen Tuğra, “Tabii ki, hadi takımları kuralım!” demiş.
Takımlar belli olmuş: Ela ve tavşan bir takım, Eymen Tuğra ve tilki diğer takım olmuş. Ormanın geniş çimenlik alanında karşılıklı dizilmişler. Ela biraz çekingenmiş ama abisi ona cesaret vermiş, “Merak etme Ela, sen harika bir futbolcu olacaksın!”
Maç başladığında, Eymen Tuğra topu hızla ayağına alıp ileri sürmüş. Tilki ona eşlik ederek ormanın içinde rüzgar gibi esiyormuş. Ama tavşan, sevimli zıplayışlarıyla hızla topu kapmış. Ela, bu duruma şaşkınlıkla bakmış ve tavşanı alkışlamış. “Aferin tavşan! Çok hızlısın!” diye bağırmış.
Tavşan, Ela’ya topu yuvarlamış. Ela topa hafifçe vurmuş ve top yavaşça yuvarlanarak ağaçların arasındaki taş kaleye doğru gitmiş. Tilki hızla topu yakalamaya çalışmış ama Ela’nın vuruşu tam zamanında kaleye girmiş. Gol!
Ela, ilk golünü attığını fark edince kocaman bir kahkaha atmış. Tavşan zıplayarak sevinçle etrafında dönmüş. Eymen Tuğra ise kardeşinin başarısına gülümseyerek, “Harikasın Ela! Sen de çok iyi bir futbolcusun!” demiş.
Maçın ortasında, Eymen Tuğra bir fırsat yakalamış. Topu tilkiye doğru paslamış, tilki hızla koşmuş ve kaleye doğru vurmuş. Ancak tavşan son anda topu yakalayarak geri çevirmiş. Maç bir o kalede bir bu kalede devam ederken, herkes eğleniyormuş. Ela ve tavşan her geçen dakika daha da iyi oynuyormuş. Tilki ve Eymen Tuğra ise Beşiktaş’ın ruhuyla sahada mücadele ediyormuş.
Maçın son dakikasında, skor 3-3 olmuş. Artık herkes yorgun düşmüş ama bir gol daha her şeyi değiştirecekmiş. Eymen Tuğra topu son bir kez ayağına almış, hızlıca sürmüş ve tam kaleye doğru şut çekmiş. Tavşan son anda topa yetişememiş ve top kaleye girmiş. Gol!
Eymen Tuğra ve tilki zafer çığlıkları atmışlar. Ama Ela ve tavşan da gülümseyerek onlara eşlik etmiş. O an herkesin kazandığı bir maç olmuş, çünkü birlikte harika bir oyun oynamışlar.
Ela abisine dönüp, “Abi, futbol oynamak ne kadar eğlenceliymiş! Artık her gün futbol oynayalım mı?” diye sormuş.
Eymen Tuğra, kardeşinin başını okşayarak, “Tabii ki, Ela! Futbol sadece eğlenceli değil, aynı zamanda takım ruhu ve dostluk gerektirir. Bugün hayvan dostlarımızla harika bir takım olduk!” demiş.
O gün, Ela ve Eymen Tuğra, ormandaki hayvan dostlarıyla unutulmaz bir futbol maçı yapmışlardı. Güneş batarken, ormana bir huzur çökmüş, Ela ve Eymen Tuğra mutlu bir şekilde eve dönmüşler. Ve böylece, hayatlarındaki en güzel futbol maçını hayvanlarla birlikte oynadıkları o büyülü günle hatırlamışlar.
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
