Bu masal, çocuklara hayal kurmanın ve merak etmenin ne kadar önemli olduğunu anlatır. Kerim Asaf, rüyasında gezegenleri keşfederek uzayın büyüsüne kapılmıştır.
Bir varmış bir yokmuş, yıldızların parıltısıyla süslenmiş gecelerin birinde, minik Kerim Asaf yatağına kıvrılmış, battaniyesine sımsıkı sarılmış uyuyordu. Mavi gözleri yavaşça kapanırken, altın sarısı saçları yastığa dökülmüş halde, tatlı rüyalara dalmıştı. Ancak bu gece sıradan bir gece değildi, çünkü Kerim Asaf’ın rüyası onu hiç beklemediği bir maceraya sürükleyecekti.
Birdenbire, Kerim Asaf gözlerini açtı ve kendini karanlık, ama bir o kadar da büyüleyici bir yerde buldu. Etrafında sayısız yıldız parlıyordu. “Bu da neresi?” diye düşündü. Hemen yanında ışıl ışıl parlayan küçük bir yıldız ona gülümsüyordu. “Merhaba, Kerim Asaf!” dedi sevimli yıldız. “Benim adım Işıl, seni büyük bir maceraya götürmek için geldim.”
Kerim Asaf şaşkın ama bir o kadar da heyecanlıydı. “Nereye gidiyoruz, Işıl?” diye sordu.
Işıl gülümseyerek, “Uzayın derinliklerine, gezegenlerin sırlarını keşfetmeye!” dedi. Ve böylece Işıl, Kerim Asaf’ı elinden tuttu ve ikisi yıldız tozları arasında süzülmeye başladılar.
İlk durakları, küçük ama cesur bir gezegen olan Merkür’dü. Merkür, güneşe en yakın gezegendi ve yüzeyi adeta bir fırın gibi kavurucuydu. “Merkür’de yaşamak imkânsız, çünkü çok sıcak,” dedi Işıl, “Ama yine de bu küçük gezegen, güneşin gücünü anlamamıza yardımcı oluyor.”
Kerim Asaf şaşkınlıkla etrafına bakarken, bir sonraki duraklarına doğru yol aldılar. Bu kez Venüs’e gidiyorlardı. Venüs, altın rengi bulutlarla kaplıydı ve parıltısı göz alıcıydı. Ama bu güzellik sadece yüzeydeydi, çünkü Venüs’ün içi kaynayan lavlarla doluydu. “Venüs çok güzel görünüyor ama aslında çok tehlikeli,” dedi Işıl, “Yine de bilim insanları bu gezegeni inceleyerek dünyamızın geleceği hakkında çok şey öğreniyorlar.”
Venüs’ten ayrıldıklarında, Kerim Asaf gözlerini kocaman açtı, çünkü uzaktan ona bambaşka bir renk selam veriyordu. Bu kez Mars’tı! Mars, kırmızı toprakları ve soğuk havasıyla sessizce bekliyordu. “Mars, insanlık için çok önemli bir gezegen,” dedi Işıl. “Belki bir gün insanlar burada yaşayabilir.”
Kerim Asaf hayretle, “Bir gün ben de Mars’a gidebilir miyim?” diye sordu.
Işıl göz kırptı ve, “Neden olmasın! Bilim insanları bu konuda çok çalışıyorlar. Kim bilir, belki sen büyüdüğünde Mars’ta yeni bir hayat başlar,” dedi.
Uzayın sessizliği ve büyüleyici manzarası Kerim Asaf’ın kalbini coşkuyla doldurmuştu. Her gezegenin kendine özgü bir hikayesi vardı ve Kerim Asaf hepsini öğrenmek için sabırsızlanıyordu. Ama artık gözleri ağırlaşmaya başlamıştı. Işıl bunu fark etti ve, “Hadi, seni eve götürelim, uyuma zamanı,” dedi.
Işıl, Kerim Asaf’ı nazikçe tekrar yıldızlar arasında süzüp, yumuşak battaniyesine geri bıraktı. Kerim Asaf battaniyesine sıkıca sarıldı ve derin bir uykuya daldı. Ancak bu rüya, onu çok şey öğrenmeye ve keşfetmeye yönlendirecekti. Sabah uyandığında, hala uzayın büyüleyici güzelliği aklındaydı ve bir gün gerçekten yıldızlara dokunmayı hayal ediyordu.
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
