Rüzgar ve Pars’ın hikayesi, birlikte çalışmanın ve destek olmanın ne kadar değerli olduğunu anlatır.
Sarı lacivert bayrakların dalgalandığı bir mahallede, futbola gönül veren iki küçük kardeş yaşarmış. Bu kardeşlerden biri Rüzgar’mış, 5 yaşında, futbola büyük bir tutkuyla bağlıymış. Küçük kardeşi Pars ise henüz 1 yaşındaymış ama Rüzgar’ın peşinden koşturup onunla birlikte futbol izlemekten büyük zevk alırmış. İki kardeş, doğdukları günden beri Fenerbahçeliymiş ve bu sevgileri, mahallede herkes tarafından bilinirmiş.
Rüzgar, her gün Fenerbahçe formasını giyer, elinde topuyla mahalledeki parka koşar, arkadaşlarıyla futbol oynarmış. Küçük Pars da her seferinde Rüzgar’ın peşine takılır, abisinin yanında minik elleriyle Fenerbahçe bayrağını sallayarak ona destek olurmuş. Onlar için futbol sadece bir oyun değil, birlikte vakit geçirdikleri en güzel eğlenceymiş.
Bir gün, mahallede büyük bir haber duyulmuş: “Futbol Turnuvası Düzenleniyor! Kazanan Takım Fenerbahçe Stadyumu’nda VIP Maç İzleyecek!” Rüzgar bu haberi duyar duymaz sevinçle yerinde zıplamaya başlamış. “Pars, duyuyor musun? Fenerbahçe Stadyumu’na gidebiliriz!” Küçük Pars, abisinin bu coşkusuna katılarak ellerini çırpmış ve sevinçle ona bakmış.
O andan itibaren Rüzgar, turnuva için hazırlık yapmaya başlamış. Her gün parkta topunu alıp antrenman yapar, Pars da minik adımlarla onu takip edermiş. Rüzgar topa vurdukça Pars ona alkış tutar, abisini neşeyle desteklermiş. Her gol attığında Rüzgar, Pars’ın gülüşleriyle daha da motive olurmuş. Onlar için bu bir takım çalışmasıymış; Rüzgar sahada mücadele ederken, Pars da tribünden onu coşkuyla izleyen en büyük destekçisiymiş.
Turnuva günü gelip çattığında, mahallede büyük bir heyecan yaşanıyormuş. Parkın ortasında kurulan futbol sahası, sarı lacivert balonlar ve bayraklarla süslenmiş. Herkes bu büyük turnuvayı izlemeye gelmiş. Rüzgar’ın kalbi heyecandan hızla atıyormuş. Üzerinde Fenerbahçe forması, ayağında futbol ayakkabılarıyla sahaya çıkarken, kenarda Pars’ın minik elleriyle ona el salladığını görmüş. Pars, elinde Fenerbahçe bayrağını sallayarak “Hadi abi!” diye bağırmış. Rüzgar’ın içi daha da coşmuş. “Bu maç bizim!” diye düşünmüş.
Maç başladığında Rüzgar adeta bir fırtına gibi sahada esiyormuş. Hızlı hareketlerle topu kontrol ediyor, arkadaşlarına pas veriyor ve fırsat buldukça kaleye şut çekiyormuş. Rüzgar’ın yeteneği herkesin dikkatini çekmiş, çünkü o sadece topu iyi oynamıyor, aynı zamanda takım ruhunu da taşıyormuş. Pars ise kenardan abisini izlerken minik kahkahalar atıyor, heyecandan yerinde duramıyormuş.
İlk maçta Rüzgar’ın takımı galip gelmiş. Sonraki maçlarda da büyük başarı göstererek finale kadar yükselmişler. Her galibiyetten sonra Rüzgar, koşarak Pars’a sarılırmış. Pars da her seferinde abisinin bu başarılarını minik elleriyle alkışlarmış. İki kardeşin bu dayanışması herkesi etkiliyormuş. Mahallenin çocukları, Rüzgar ve Pars’ın Fenerbahçe aşkını konuşmaya başlamışlar.
Final günü geldiğinde, park tamamen dolmuş. Tüm mahalle sakinleri, bu heyecanlı maçı izlemek için toplanmışlar. Rüzgar’ın takımı sahada, rakipleriyle baş başa bir mücadeleye girişmiş. Maç başından beri çok çekişmeli geçmiş ve son dakikalara gelindiğinde skor 2-2 imiş. Bu durumda, bir gol daha atan takım şampiyon olacakmış.
Son dakikada, top Rüzgar’ın ayağına gelmiş. Kaleye doğru hızla ilerlemeye başlamış. Tüm kalabalık nefeslerini tutmuş. Pars, heyecandan ayakta duramıyormuş, abisini izlerken minik elleriyle Fenerbahçe bayrağını sallıyormuş. Rüzgar, kalecinin karşısına geçmiş ve tüm gücüyle topa vurmuş. Top, kaleciyi geçerek ağlarla buluşmuş! Gol!
Tüm park sevinçle inlemiş. Rüzgar’ın takımı şampiyon olmuştu! Pars, ellerini çırparak abisine koşmuş ve ona sıkıca sarılmış. “Başardık abi!” der gibi gözleri parlıyormuş. Rüzgar ise mutluluktan havalara uçmuş, çünkü artık Fenerbahçe Stadyumu’nda VIP bir maç izleyebilecekti. Bu, onun en büyük hayaliydi.
Turnuvanın sonunda, Rüzgar ve Pars, Fenerbahçe bayraklarıyla sahada zafer kutlaması yaparken, mahalledeki herkes onları alkışlıyormuş. O gün, iki kardeş için unutulmaz bir gün olmuştu. Sadece bir turnuva kazanmamışlardı, aynı zamanda kardeşlik bağlarını daha da güçlendirmişlerdi.
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
