Birlikte hareket etmenin, sorunları çözmek ve sevdiklerini mutlu etmek için ne kadar önemli olduğunu anlatan masal, çocuklara empati kurmayı ve başkalarına yardım etmeyi öğretiyor.
Bir varmış bir yokmuş… Uçsuz bucaksız tepelerin arasında, yeşilin her tonuyla bezeli bir çiftlik varmış. Bu çiftlikte, parlak güneş ışığı altında oyun oynayan Umay ve Yağız adında ikiz kardeşler yaşarmış. İkizlerin en yakın dostları, sadık köpekleri Pamuk ve çiftliğin sevimli hayvanlarıymış.
Bir sabah, güneş yavaş yavaş gökyüzüne yükselirken, çiftlikte büyük bir telaş başlamış. Pamuk, havlayarak ikizlerin yanına koşmuş ve onları kümesin olduğu tarafa doğru çekiştirmiş. Umay ve Yağız, Pamuk’un peşine takılıp hızla kümese gitmişler.
Kümesin ortasında anne tavuk Kınalı, endişeyle civcivlerine bakıyormuş. Yanında duran gururlu horoz Kırmızı ise her zamanki neşesinden uzakta, üzgün bir şekilde yere bakıyormuş. “Üürüüü!” diye kısa bir ötüş çıkarmış ama sesi titrek ve hüzünlüymüş.
“Ne oldu?” diye sormuş Umay, hem anne Kınalı’ya hem de baba Kırmızı’ya şefkatle yaklaşarak.
Kınalı’nın gözlerinde endişe varmış. “Minik kayboldu! Minik civcivimiz… O olmadan kümesimiz sessiz, kalbimiz boş kaldı…” demiş tavuk, gözleri dolu dolu.
Kırmızı, ibiğini sallayarak eklemiş: “Onu bulmalıyız! Civcivler annelerinin yanında olmalı… Minik’in nerede olduğunu bilmiyoruz, çok korkuyoruz.”
Umay ve Yağız, bu üzüntüyü görünce hemen harekete geçmeye karar vermişler. “Merak etmeyin! Minik’i bulup geri getireceğiz,” demiş Yağız, kararlı bir şekilde.
İkizler ve Pamuk, civcivi bulmak için çiftliği aramaya başlamışlar. Yeşil çimenleri, saman yığınlarını, her köşeyi dikkatle araştırmışlar. Sonunda, saman balyalarının arasına geldiklerinde Pamuk bir şeyin kokusunu almış. Umay, yavaşça elini samanların arasına sokmuş ve işte orada, minicik kanatlarını titretip uykulu bir şekilde duran Minik civcivi bulmuş!
“Minik!” demiş Umay, nazikçe civcivi kollarına alarak. Minik, gözlerini açmış ve tatlı bir şekilde cıvıldamış. Yağız, Pamuk’un sevinçle zıpladığını görünce gülümsemiş.
Kümesin kapısına geldiklerinde, Kınalı ve Kırmızı onları sabırsızlıkla bekliyormuş. Minik’i gören Kınalı, sevgiyle kanatlarını açmış, “Civcivim! Minik yavrum!” diyerek neşe içinde ona sarılmış. Kırmızı horoz ise zaferle kanatlarını açmış ve gururla ötmüş: “Üürüüü! Çiftliğimiz yeniden neşe doldu!”
O gün çiftlikte büyük bir kutlama yapılmış. Tavuklar civcivleriyle dans etmiş, Pamuk neşeyle ikizlerin etrafında koşturmuş. Güneş batarken, çiftlik mutluluğun ve huzurun sıcak ışıklarıyla aydınlanmış. Umay ve Yağız, yeni bir macera için her sabah uyanmaya hazır, huzurla uykuya dalmışlar.
Ve gökten üç elma düşmüş: biri Umay’ın başına, biri Yağız’ın başına, biri de bu güzel masalı dinleyenlerin başına…
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
