Bu masal, başkalarına yardım etmenin, zorluklar karşısında pes etmemenin ve her zaman arkadaş canlısı olmanın ne kadar değerli olduğunu vurgular.
Bir gün, sevimli ve meraklı Yiğit, odasında en sevdiği kitaplardan birini okurken heyecanla sayfaları çeviriyordu. Kitabın adı, “Kaybolmuş Penguenin Evi” idi ve Yiğit, o penguenin serin, beyaz dünyasında neler yaşadığını hayal ederek okudu. Tam o sırada, bir mucize oldu: Kitaptaki penguen, sayfalardan dışarı çıkıp Yiğit’le konuşmaya başladı!
“Merhaba, Yiğit! Benim adım Pingo. Evimi bulamıyorum, bana yardım eder misin?” dedi, hafifçe üşüyen küçük kanatlarını çırparak.
Yiğit gözlerine inanamadı ama macera dolu ruhuyla hemen kabul etti. “Tabii ki sana yardım ederim, Pingo! Hadi, başlayalım!” dedi.
İlk durakları yemyeşil bir havuç tarlasıydı. Burada minik bir tavşan havuçlarını kemiriyordu. Tavşan, Yiğit ve Pingo’ya sevimli gözleriyle baktı ve onlara havuç ikram etti. Yiğit, Pingo’nun karlar ülkesine giden yolu sorunca, tavşan kulağını kaşıdı ve “Ah, ben hiç öyle bir yer görmedim. Ama belki çimenlerdeki salyangoz biliyordur!” dedi.
Yola devam ettiler ve yakında bir salyangozun çimenler arasında yavaşça ilerlediğini gördüler. Salyangoz, Yiğit ve Pingo’yu görünce hafifçe selam verdi. “Merhaba! Nereden geliyorsunuz böyle?” diye sordu. Pingo yine evinin yolunu tarif etti. Salyangoz, “Ben yavaş yavaş ilerlerim, böyle soğuk yerler görmedim. Ama belki polen toplayan arılar size yardımcı olabilir,” dedi ve yavaşça yoluna devam etti.
Yiğit ve Pingo, arıları bulduklarında renk renk çiçeklerden polen topladıklarını gördüler. “Penguenler mi? Biz hep çiçeklerin arasında oluruz, karlar ülkesini bilmeyiz. Ama yakındaki çiftlikteki hayvanlar daha fazla yer gezmiş olabilir,” dediler.
Böylece Yiğit ve Pingo kendilerini bir çiftlikte buldular. Çiftliğin girişinde onları çoban köpekleri karşıladı, uzakta koyunlar otluyor, inekler ise sakin sakin dinleniyordu. Köpekler, Yiğit ve Pingo’ya gülümseyerek, “Siz nereden geldiniz böyle? Ne arıyorsunuz?” diye sordular. Pingo, evini anlatınca köpekler düşündü, düşündü ama ne soğuk ne de kar vardı buralarda. “Sanırım yanlış yerdesiniz, belki de Afrika hayvanları size yardım edebilir,” dediler.
Yolculuk onları sıcak, güneşli bir bölgeye götürdü. Zebra sürüleri, uzun boyunlu zürafalar ve güçlü filler oradaydı. Pingo, her birine evini sordu ama burası onun için fazlasıyla sıcaktı. Zebralar Pingo’ya biraz gölge sağladı, zürafalar uzun boyunlarıyla çevreye baktı ama soğuk, buzlu bir yer görünürde yoktu.
Sonunda, yolculukları onları bembeyaz karlarla kaplı, soğuk bir iklime getirdi. Penguenler, buzdan kayarak oynayan yavru penguenler ve Pingo’nun ailesi oradaydı. Pingo, ailesini görünce sevinçle kanatlarını açtı ve Yiğit’e döndü: “Beni evime getirdiğin için çok teşekkür ederim, Yiğit! Sen gerçek bir dostsun.”
Yiğit, Pingo’ya el salladı ve bir anda kendini odasında, kitabın başında buldu. Ama bu macera hiç unutulmayacak, Pingo daima Yiğit’in kalbinde yaşayacaktı.
Ve Yiğit, yeni maceralar için yeni kitapların sayfalarını çevirmeye devam etti…
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
