Bu masal, kardeşlerin birbirine olan sevgisi ve doğayı keşfederken birlikte geçirdikleri vakit, paylaşmanın ve aile bağlarının ne kadar değerli olduğunu vurgular.
Bir varmış, bir yokmuş. Masmavi gökyüzü, ışıl ışıl parlayan güneş ve hafifçe esen bir rüzgarın getirdiği mis gibi çiçek kokuları arasında, iki kardeşin heyecan dolu bir günü başlamış. Çınar ve Çağan, anneleriyle birlikte koca bir parka gitmek için sabah erkenden uyanmışlar. Çınar, neşeyle zıplarken, minik kardeşi Çağan onun peşinde koşturmaya başlamış bile. Bu iki kardeşin en sevdiği şey, doğayı keşfetmekmiş!
Parkın kapısından içeri girdiklerinde, Çınar derin bir nefes almış ve “Bugün her şey daha da büyülü olacak!” demiş. Kardeşi Çağan ise, etrafa merakla bakarak, “Bak, bak!” diye işaret ediyormuş. Çevrede o kadar çok renk, o kadar çok ses varmış ki, Çağan her şeye aynı anda bakmak istiyormuş!
Yürüyüşe başladıklarında, kuşların şarkıları onlara eşlik etmiş. Ağaçların yaprakları rüzgârda dans ederken, Çınar gözlerini bir an olsun kırpmadan doğayı izliyormuş. Derken, büyük bir ağacın altına geldiklerinde, Çınar durup annesine seslenmiş: “Anne! Şu küçük dikenli şeyi görüyor musun?” Ağaç kovuğunun dibinde, top gibi yuvarlanmış bir kirpi duruyormuş. Kirpi, minik gözleriyle Çınar ve Çağan’a bakıp, yavaşça kıpırdamış.
“Bu, bir kirpi,” demiş anneleri, gözlerinde şefkatle. “Kirpiler tehlike hissettiklerinde yuvarlanıp dikenleriyle kendilerini korurlar. Ama bakın, bu küçük dostumuz sadece dinleniyor. Gece maceraya atılmak için enerji topluyor olabilir.”
Çınar, hayranlıkla kirpiye bakarken, Çağan da kardeşine bakıp onu taklit etmeye başlamış: “Kirpi! Kirpi!” diye neşeyle tekrarlamış. Annesi gülümsemiş, “Görüyorsunuz, doğa ne kadar büyüleyici. Her köşesinde bizi şaşırtacak bir şeyler var,” demiş.
Yollarına devam ederlerken, ormanın içlerinden hafif bir yaprak hışırtısı gelmiş. Çınar hemen dikkat kesilmiş ve dikkatlice etrafı incelemiş. Biraz daha yaklaştıklarında, karşılarında yavaşça ilerleyen, kocaman bir kaplumbağa görmüşler. Kaplumbağa, devasa kabuğuyla sabırla yollarına devam ediyormuş. Çınar, merakla, “Neden bu kadar yavaş yürüyor, anne?” diye sormuş.
Annesi gülümseyerek cevap vermiş: “Kaplumbağalar acele etmezler, çünkü her adımı dikkatle atarlar. Sabırlı olmak onların en büyük gücüdür. Bazen yavaş olmak, hedefimize sağlam adımlarla ulaşmamız anlamına gelir.”
Çınar bu sözleri duyunca kaplumbağayı daha çok sevmeye başlamış. Sabırla yoluna devam eden bu sakin yaratık, ona önemli bir ders öğretmiş.
Yolculukları devam ederken, bir anda çimenlerin arasından beyaz bir tavşan zıplayarak önlerinden geçmiş! Çınar ve Çağan, tavşanın hızlıca uzaklaşmasını şaşkınlıkla izlemişler. “Anne, tavşan uçtu sanki!” demiş Çınar hayretle. Tavşanın ardında bıraktığı rüzgâr bile onları serinletmiş.
“Tavşanlar çok hızlıdır, çünkü doğada her an tetikte olmaları gerekebilir,” demiş annesi. “Ama bakın, hızlı olmak bazen sadece eğlenceli bir oyunun parçasıdır. Doğada her canlı, kendi hızında yaşamaya devam eder.”
Çınar bu sözleri dinlerken, hızla koşmayı ne kadar sevdiğini düşünmüş. “Ben de tavşan gibi hızlı koşabilirim!” diye düşünmüş ve biraz sonra bir yarış yapmanın hayalini kurmuş.
Biraz daha ilerlediklerinde, parkın içinden bir su sesi duyulmaya başlamış. Minik bir dere, berrak sularını akıtarak, huzur dolu bir şarkı söylüyormuş adeta. Çınar ve Çağan, hemen derenin yanına koşmuşlar. Dere kenarında rengarenk kelebekler uçuşuyormuş. Kelebeklerin kanatları, güneşin ışıklarıyla parıldarken adeta gökyüzünde dans ediyorlarmış. Çınar gözlerini bu güzel kelebeklerden alamamış. “Ne kadar narin ve zarifler,” diye fısıldamış.
Çağan ise derenin şırıl şırıl sesiyle büyülenmiş gibi suya bakıyormuş. “Suuuu!” diye sevinçle bağırmış ve elini suya doğru uzatmış. Annesi gülerek, “Su, doğanın can damarıdır. Her şey bu suyla hayat bulur. Dinle Çınar, suyun sesi ne kadar sakinleştirici,” demiş. Çınar, derenin melodisini dinleyerek, doğanın içindeki huzuru hissetmiş.
Zaman su gibi akıp giderken, iki kardeş çiçeklerle dolu bir düzlükte bulmuşlar kendilerini. Çınar koşarak renkli çiçeklerin arasına dalmış. “Anne! Bu çiçekler harika kokuyor!” diye seslenmiş. Çağan da çiçeklere doğru emekleyerek gitmiş, küçük elleriyle onlara dokunmuş ve neşe içinde çığlık atmış. Annesi, “Çiçekler sadece güzellikleriyle değil, doğanın dengesini koruyan canlılardır. Böcekler ve kuşlar için besin sağlarlar,” demiş.
Günün sonuna doğru, güneş batarken, parkın masalsı havası yavaşça yerini dingin bir akşama bırakmış. Çınar, kollarını açıp derin bir nefes almış: “Bugün doğanın içinde ne çok şey keşfettik!” demiş. Çağan da abisinin heyecanına katılmış gibi gülümsemiş ve “Keşfettik!” demiş kendi minik sesiyle.
O gece, Çınar ve Çağan, hayvanlarla, çiçeklerle ve suyun melodisiyle dolu doğanın kalbinde geçirdikleri bu macerayı hatırlayarak uykuya dalmışlar. Rüyalarında, doğanın büyülü dünyasında yeni maceralara atılmak üzere, kuşlarla uçup, kaplumbağalarla yürümüşler, kelebeklerle dans etmişler.
Ve böylece, Çınar ve Çağan’ın doğayla dostlukları, masalların en güzel yerinde sonsuza dek sürüp gitmiş.
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
