Bu masal, doğanın ve hayvanlarla kurduğumuz bağın ne kadar özel ve değerli olduğunu anlatır. Maya ve Kayla, kardeşlik bağıyla birbirlerine destek olurken doğanın büyüsünü keşfederler.
Bir zamanlar, ışıldayan siyah saçları beline kadar uzun, gözleri açık kahve renginde parlayan, zayıf ve çiti pıtı bir kız olan İnci Maya, resim yapmayı çok severdi. Maya, her sabah güneş doğarken penceresinin önüne oturur, dışarıdaki güzellikleri çizmek için ilham toplardı. Yanında ise her zaman minik kız kardeşi Kayla olurdu. Kayla, kısa sarı saçları ve koyu kahverengi gözleriyle hep neşeliydi; ablasının peşinden hiç ayrılmaz, onunla yeni maceralar yaşamaya can atardı. İkisi de minyon yapılıydı ve birlikte geçirdikleri her gün büyülü gibiydi. Fakat onları tamamlayan bir başka dostları daha vardı: Pamuk, beyaz tüylü, yumuşacık patileriyle evin neşe kaynağı olan sevimli kedileri.
Bir sabah, İnci Maya pencereden dışarı bakarken doğanın rengarenk manzarası ona yeni bir maceraya çıkmaları gerektiğini fısıldadı. Güneş ışıkları ağaçların yaprakları arasından süzülüyor, ormanın derinliklerinden gelen hafif bir rüzgar kulaklarına tatlı bir şarkı söylüyordu. O sırada Kayla, kucağında Pamuk’la Maya’nın yanına koşarak geldi. “Ablacığım, Pamuk’la ormana gidelim mi? Belki sihirli bir şeyler buluruz!” dedi heyecanla.
Maya, Kayla’nın teklifine büyük bir gülümsemeyle karşılık verdi. “Sihirli bir şeyler bulmak? Neden olmasın! Hem de resim defterimi yanıma alırım ve ormandaki güzellikleri çizerim,” diye cevap verdi. Pamuk, sanki onları anlıyormuş gibi tatlı bir miyavlamayla kuyruğunu salladı. Böylece üç arkadaş, doğanın kalbine doğru yola çıktılar.
Ormana vardıklarında, ağaçların devasa gövdeleri ve yaprakların hışırtısı, onlara sihirli bir dünya vaat eder gibiydi. Maya, bir yandan ormanın güzelliklerini resmetmek için defterini çıkarırken, Kayla ve Pamuk çimenler üzerinde koşuşturmaya başladılar. Pamuk, yaramaz bir kelebek gördü ve hemen peşine düştü. Küçük beyaz patileri çimenlerde zarifçe zıplarken, kelebek onu ormanın daha derinliklerine çekti. Kayla, kedilerini izleyerek, “Pamuk, dur bekle! Seni kaybetmeyelim!” diye arkasından koştu. Maya da çantasını hızla topladı ve kardeşiyle kedilerinin peşinden ilerlemeye başladı.
Pamuk, onları ormanın en gizemli noktasına, altın renkli büyük bir kapının önüne getirdi. Kapı, üzerinde parıldayan motiflerle süslenmişti ve sanki onları başka bir dünyaya davet ediyordu. Maya, Kayla’ya dönerek, “Sence bu kapı nereye açılıyor?” diye sordu. Kayla, heyecanla “Belki de sihirli bir ormana! Hadi açalım!” dedi.
İki kardeş ellerini kapıya koydular ve yavaşça ittiler. Kapı ağır ağır açıldı ve karşılarında hayal bile edemeyecekleri kadar büyüleyici bir manzara belirdi. Sihirli Orman adeta bir peri masalını andırıyordu. Altın yapraklı dev ağaçlar, pırıltılı göller, rengarenk çiçekler ve havada süzülen parlak ışıklar… Her şey sanki büyülü bir el tarafından yaratılmış gibiydi. Pamuk, yeni keşfettiği bu sihirli dünyada büyük bir keyifle koşturuyordu. O, bu dünyanın kraliçesiymiş gibi neşeyle kelebeklerin peşinde zıplıyordu.
Tam o sırada, zarif adımlarla yanlarına bir ceylan yaklaştı. Gözleri parıldayan ceylan, yumuşak sesiyle “Hoş geldiniz, küçük dostlarım. Ben bu ormanın koruyucusuyum. Burada her şey uyum içinde yaşar. Siz de bu uyuma katılmaya geldiniz, değil mi?” diye sordu. Maya ve Kayla, ceylanın huzur veren varlığı karşısında büyülenmişti.
Maya heyecanla resim defterini çıkarıp, “Bu orman öyle güzel ki! Çizmeliyim, bu anı sonsuza kadar hatırlamalıyım!” dedi. Kayla ise, Pamuk’un peşinden gidip kelebeklerle arkadaş olmaya karar verdi. Artık kelebeklerden korkmuyordu. Onlar sadece bu sihirli dünyanın dostlarıydı.
Ceylan onlara ormanı tanıtırken, Maya her bir detayı dikkatle kağıda aktarıyordu. Ağaçların dallarına asılı parıltılı çiçekler, gölün üzerindeki yıldız gibi parlayan ışıklar ve kelebeklerle dans eden hayvanlar… Bu orman, Maya’nın hayal gücünü daha da genişletiyor, resimlerine yeni bir ruh katıyordu.
Günün sonunda, ceylan onlara dedi ki: “Bu orman, sevgi ve dostluk üzerine kuruludur. Pamuk ve sizler bu ormanın bir parçası oldunuz. Her zaman buraya dönebilir, doğanın büyüsünü hissedebilirsiniz.”
İnci Maya, ceylanın bu sözlerini kalbine yazdı. Pamuk, onların yanında miyavlayarak ayaklarına dolandı. “Kayla, bu sihirli orman her zaman bizimle. Buraya tekrar gelmek için sabırsızlanıyorum,” dedi Maya. Kayla, başını sallayarak, “Ben de! Pamuk da burada çok mutlu!” dedi.
Üçü birlikte ormandan ayrılırken içleri sevgi ve mutlulukla dolmuştu. İnci Maya, Pamuk ve Kayla’nın arasında artık daha güçlü bir bağ vardı. Eve döndüklerinde Maya, sihirli ormanın resimlerini duvarına asacak, Pamuk her gece kelebeklerin peşinde koştuğu bu macerayı hatırlayacaktı.
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
