Bu masal, evrenin sırlarını keşfetmenin ne kadar heyecan verici olduğunu vurguluyor.
Bir varmış, bir yokmuş… Geceleri gökyüzünde parlayan milyonlarca yıldız ve etrafında dönen gezegenlerle dolu sonsuz bir evren varmış. Bu evrenin her köşesinde farklı bir macera yaşanırmış. İşte bu maceralardan birine, küçük ama cesur bir çocuk olan Oğuz Bora katılacakmış. Oğuz Bora, dünyaya merakla bakan, parlak kahverengi gözleriyle her şeyi dikkatle izleyen bir çocukmuş. Saçları dik, bakışları sert olsa da, içinde keşfetmeye hazır kocaman bir yürek varmış.
Bir gün, Oğuz Bora annesiyle gökyüzüne bakarken, parlayan bir yıldızın ışığının sanki ona göz kırptığını fark etmiş. “Anne, bu yıldız bana bir şey söylüyor!” demiş heyecanla. Annesi gülümseyerek, “Oğlum, belki de seni büyük bir maceraya çağırıyordur,” diye cevap vermiş. Oğuz Bora’nın heyecanı daha da artmış. Gökyüzüne bakarken, sanki yıldızlar ona yol gösteriyormuş gibi hissetmiş.
O gece yatağına yattığında, aniden odası parlak bir ışıkla dolmuş. Karşısında, minik bir uzay gemisi duruyormuş! Bu uzay gemisinin içinde, minik bir robot ona el sallıyormuş. “Merhaba Oğuz Bora, ben Galaksi Gezgini Roko. Seni büyük bir maceraya davet etmek için geldim!” demiş.
Oğuz Bora, heyecanla yatağından fırlamış. “Nereye gidiyoruz?” diye sormuş. Roko, “Gezegenlerin sırrını keşfetmeye gidiyoruz! Hazır mısın?” demiş. Oğuz Bora, gözlerini kocaman açarak başını sallamış. Hemen uzay gemisine binmişler ve bir anda yıldızların arasından hızla uzaklaşmışlar.
İlk durakları, rengarenk yüzeyiyle bilinen Merkür olmuş. Oğuz Bora, uzay gemisinden indiğinde, etrafın çok sıcak olduğunu fark etmiş. “Merkür çok sıcak bir gezegen çünkü Güneş’e en yakın olan gezegen burası,” diye açıklamış Roko. Oğuz Bora, Güneş’in parlak ışığını izlerken, “Burası gerçekten çok heyecan verici,” demiş.
Sonra birdenbire gezegenler arasında yolculuk devam etmiş. Venüs, onun büyüleyici bulutlarıyla karşılarına çıkmış. “Venüs’ün bulutları çok güzel ama burası çok sıcak ve asitli,” demiş Roko. Oğuz Bora, her gezegeni keşfederken merakı daha da artıyormuş.
Bir sonraki durak ise, Mars olmuş. Mars’ın kırmızı yüzeyinde yürürken, Oğuz Bora’nın kalbi hızla atmış. “Mars’ta hayat var mı?” diye sormuş Roko’ya. Roko gülümseyerek, “Belki bir gün, insanlar burada yaşamaya başlayabilir,” demiş.
Sonunda, Satürn‘ün halkalarına gelmişler. Oğuz Bora, halkaların ne kadar büyük olduğunu görünce hayran kalmış. “Satürn’ün halkaları, buz ve kaya parçalarından oluşuyor,” diye açıklamış Roko. Oğuz Bora, uzaydaki her şeyin ne kadar farklı ve büyüleyici olduğunu anlamış.
Son durakları, büyük ve güçlü Jüpiter olmuş. Jüpiter’in devasa fırtınalarını izlerken, Oğuz Bora bu gezegenin gücüne hayran kalmış. “Jüpiter, Güneş Sistemi’nin en büyük gezegeni,” demiş Roko.
Geri dönme zamanı geldiğinde, Oğuz Bora uzay gemisine dönüp Roko’ya teşekkür etmiş. “Bu harika bir maceraydı! Gezegenler hakkında çok şey öğrendim,” demiş. Roko ise gülümseyerek, “Sen de evrenin bir parçasısın, Oğuz Bora. Keşfetmeye devam et,” diye cevap vermiş.
O gece yatağına döndüğünde, Oğuz Bora rüyasında gezegenlerin etrafında uçmuş, yıldızlarla dans etmiş. Bu maceradan sonra, her gece gökyüzüne bakarak yeni maceralar hayal etmeye başlamış.
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
