Bu masalda; Tuna’nın fantastik tavşan dünyası, dostluğun ve sevginin gücünü gösteriyor.
Bir varmış, bir yokmuş… Kahverengi gözlü, yanaklarında gamzeleri olan ve buğday tenli küçük bir çocuk yaşarmış. Bu çocuğun adı Tuna’ymış ve onun en yakın arkadaşı ise Ponpon adında minik bir oyuncak tavşanmış. Tuna, Ponpon’u nereye gitse yanından ayırmaz, onunla maceradan maceraya koşarmış. Tavşan, Tuna’nın sırdaşı, oyun arkadaşı ve en büyük kahramanıymış.
Bir sabah Tuna, güneşin ilk ışıklarıyla gözlerini açtığında, odasında bir şeylerin değiştiğini fark etmiş. Ponpon’un gözleri, sanki yıldız tozlarıyla dolmuş gibi parıl parıl parlıyormuş. Işıklar o kadar büyüleyiciymiş ki Tuna, hayranlıkla tavşana bakmış ve “Ponpon, ne oluyor?” diye sormuş. O anda Ponpon hafifçe kımıldamış ve Tuna’ya fısıldamış: “Hazır mısın Tuna? Seni büyülü Tavşan Diyarı’na götüreceğim!”
Tuna, heyecanla başını sallamış. Bir anda etrafındaki duvarlar eriyip gitmiş, yerini parıldayan ışıklar ve rengarenk desenler almış. Tuna, gözlerini kapatıp açtığında kendini başka bir dünyada bulmuş. Bu dünya, Tuna’nın daha önce gördüğü hiçbir yere benzemiyormuş. Ağaçların dallarında kurdeleler sallanıyor, yerde parlak taşlar ışıldıyor ve her köşede neşeyle zıplayan tavşanlar görüyormuş. Orman, adeta bir masal diyarı gibiymiş.
Ponpon, “Hoş geldin Tuna! Burası Tavşan Diyarı. Burada her şey sihirli. Tüm tavşanlar birbirleriyle dostça oynar. Ancak bu dünyada keşfetmen gereken bir sır var,” demiş.
Tuna, gözlerini büyüterek etrafındaki sevimli tavşanlara bakmış. Her biri ona gülümseyerek eşlik ediyormuş. Ponpon, Tuna’yı ormanın derinliklerine doğru yönlendirmiş. Yürüdükçe Tuna, ağaçların dallarından sarkan kristal çiçekleri fark etmiş. Her adımda büyü, ormanı daha da büyüleyici hale getiriyormuş. Tuna, nefesini tutarak bu güzel dünyayı hayranlıkla izliyormuş.
Bir süre sonra, Tuna’nın karşısına devasa bir tavşan kalesi çıkmış. Altın gibi parlayan duvarlarla çevrili bu kale, sanki ışık saçıyormuş. Devasa kapıları Tuna ve Ponpon’un gelişini fark eder etmez açılmış, içeriden parlak bir ışık dışarı taşmış. Kale avlusunda sıraya dizilen tavşanlar, minik sihirli çubuklarıyla Tuna’yı selamlamışlar. Hepsi sevinçle zıplıyor, Tuna’nın gelişini kutluyormuş.
Ponpon, Tuna’ya dönüp, “Bu kalede saklı büyük bir sır var, Tuna. Eğer bu sırrı bulursan, Tavşan Diyarı’ndaki tüm tavşanlar sonsuza kadar senin dostun olacak,” demiş. Tuna’nın gözleri heyecanla parlamış. “Nedir bu sır?” diye sormuş.
Ponpon, Tuna’nın elini tutarak onu kale içindeki büyük bir odaya götürmüş. Odanın ortasında sihirli bir taş varmış, ışıl ışıl parlıyormuş. “Bu taş, tavşanların kalbinin simgesidir,” diye açıklamış Ponpon. “Sadece kalpten gelen dostluğu ve sevgiyi hisseden biri bu taşı kullanabilir.”
Tuna, taşı eline almış ve kalpten bir gülümsemeyle, “Ben tavşanları çok seviyorum! Sizler benim en iyi dostlarımsınız!” demiş. O anda taş, parlak bir ışıkla aydınlanmış. Tüm tavşanlar sevinçle zıplamaya başlamışlar. Ponpon, Tuna’nın yanına gelip, “Başardın Tuna! Artık Tavşan Diyarı’nın koruyucusu sensin,” demiş.
Tuna, büyük bir mutlulukla etrafındaki tavşanlara bakmış. O andan itibaren Tavşan Diyarı, Tuna’nın ikinci evi olmuş. Ponpon’la birlikte her gün yeni bir maceraya atılmışlar. Her köşesinde bir sır, her ağacın arkasında yeni bir hikaye olan bu büyülü dünyada Tuna, her gün dostluk ve sevgiyle dolu anlar yaşamış. Tavşanlar Tuna’yı her zaman sevgiyle karşılamış ve birlikte pek çok büyülü maceraya çıkmışlar.
Ve böylece, Tuna ve Ponpon’un dostluğu, Tavşan Diyarı’nda sonsuz bir macera olarak devam etmiş.
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
