Mehmet Selim, doğadaki her şeyin birbirine bağlı olduğunu ve sabırlı bir şekilde onları dinleyerek çok şey öğrenilebileceğini keşfetti. Bu masal bize, doğayı gözlemlemenin ve ona kulak vermenin ne kadar önemli olduğunu anlatıyor.
Ormanın derinliklerinde, tatlı dilli ve kocaman gözlere sahip bir çocuk yaşarmış. Bu çocuğun adı Mehmet Selim’miş. Mehmet Selim, her gün yeni şeyler öğrenmeyi, hayvanlarla vakit geçirmeyi çok severmiş. En çok da ormandaki kuşları izlemekten keyif alırmış, çünkü onların özgürce uçmalarına hayran kalırmış.
Bir gün, Mehmet Selim ormanda yürüyüşe çıkmış. Yolda, çeşit çeşit çiçeklerin arasında gezinirken, ağaçların gövdelerine tüneyen sincaplarla karşılaşmış. Sincaplar Mehmet Selim’i görünce ona neşeyle el sallamışlar. Mehmet Selim, sincaba yaklaşarak sormuş: “Merhaba sincap! Bugün hangi maceralara atıldın?”
Sincap gülümseyerek, “Merhaba Mehmet Selim! Bugün çok özel bir gün çünkü ormanda uzun zamandır görülmeyen, iri gözlü bilge bir baykuş tekrar ortaya çıktı. Onu görmeye gidiyorum. Sen de gelir misin?” demiş.
Mehmet Selim’in gözleri parlamış. “Tabii ki gelirim! Baykuşlarla tanışmayı çok isterim,” demiş heyecanla.
Böylece Mehmet Selim ve sincap birlikte yolculuğa çıkmışlar. Yolda, nazik bir geyik, minik bir kaplumbağa ve ormanın diğer sevimli sakinleri de onlara katılmış. Herkes bilge baykuşu görmek için sabırsızlanıyormuş. Bir süre sonra, büyük bir ağacın tepesinde oturan baykuşu fark etmişler. Baykuşun gözleri o kadar büyükmüş ki, sanki her şeyi görüp biliyormuş gibi bir havası varmış.
Mehmet Selim baykuşa doğru yaklaşmış ve heyecanla ona sormuş: “Merhaba baykuş! Sen ormanın en bilge hayvanıymışsın. Bize öğreteceğin bir şeyler var mı?”
Baykuş, gözlerini yavaşça kırpıp Mehmet Selim’e doğru dönmüş ve tatlı bir sesle konuşmuş: “Merhaba Mehmet Selim. Senin kocaman gözlerini ve öğrenmeye olan hevesini çok uzaktan fark ettim. Bilmek istediğin şey ne olursa olsun, cevapları bulabileceğin bir sır vereceğim.”
Mehmet Selim merakla sormuş: “Nedir o sır?”
Bilge baykuş, “Doğada her şey birbirine bağlıdır. Her canlı, her ağaç ve her taş birbiriyle konuşur. Eğer bu bağlantıları anlarsan, doğanın dilini öğrenirsin,” demiş.
Mehmet Selim, bu sözleri duyunca iyice meraklanmış. “Doğanın dilini nasıl öğrenebilirim, baykuş?”
Baykuş, kocaman gözleriyle Mehmet Selim’e bakarak, “Sabırlı olmayı öğrenerek. Her hayvanın, her bitkinin bir hikâyesi var. Eğer onları dinlersen, doğanın dilini anlar ve onunla konuşmayı öğrenirsin,” demiş.
Mehmet Selim, bu sırrı öğrendiği için çok mutlu olmuş. O günden sonra ormanda her gün yeni şeyler keşfetmiş. Sincapların ağaçlardan düşen meşe palamutlarını nasıl sakladıklarını, kaplumbağanın sabırla yolculuğunu nasıl tamamladığını ve geyiğin ormanda nasıl zarafetle hareket ettiğini izleyerek öğrenmiş.
Bir gün, Mehmet Selim ormanda yürürken bir çiçekle karşılaşmış. Bu çiçek diğerlerinden farklıymış; yaprakları altın renginde parıldıyormuş. Çiçeğe yaklaşıp dokunduğunda, hafif bir melodi duymuş. Çiçek, Mehmet Selim’e şöyle demiş: “Ben doğanın kalbiyim. Eğer benimle konuşmayı öğrenirsen, tüm doğanın dilini konuşabilirsin.”
Mehmet Selim çiçeğe gülümsemiş ve ona tatlı dilli sesiyle şöyle demiş: “Ben seninle konuşmayı çok isterim. Beni doğanın sırlarına götür.”
Çiçek, Mehmet Selim’in kalbindeki sevgiyi hissetmiş ve yapraklarını açarak ona doğanın tüm seslerini dinlemesini öğretmiş. Rüzgarın ağaçların arasında nasıl fısıldadığını, kuşların şarkılarının nasıl bir hikaye anlattığını ve nehirlerin şırıltısının bir ritim tuttuğunu keşfetmiş.
Böylece Mehmet Selim, doğanın dilini öğrenmeye başlamış. Her hayvanın, her bitkinin bir sesi olduğunu ve onların hep birlikte bir orkestrayı oluşturduklarını anlamış. Ormanda her gün yeni şeyler öğrenmeye devam etmiş ve öğrendiklerini diğer hayvanlarla paylaşmış.
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!