Doğayı korumak ve sağlıklı yaşamak için bisiklet gibi çevre dostu ulaşım araçlarını kullanmalıyız. Küçük adımlar, gezegenimizin geleceği için büyük farklar yaratabilir.
Bir zamanlar, gökyüzünün sonsuz maviliği altında yaşayan Seyit Emir adında meraklı bir çocuk vardı. Seyit Emir’in en büyük hayali, bir gün uzaya gidip oradaki gezegenleri keşfetmekti. Gökyüzüne her baktığında, yıldızların arasında parıldayan gezegenler onu adeta büyülüyordu. Ancak Seyit Emir sadece hayal kurmakla yetinmezdi. Gün boyunca bisikletini sürer, etraftaki tüm yolları keşfetmeye çalışırdı. Seyit Emir’in hayal gücü çok genişti; bisikletiyle yolculuğa çıktığında, kendini hep bir uzay gemisinin kaptanı gibi hayal ederdi.
Kardeşi Mehmet Batur ise henüz çok küçüktü, sadece 1 yaşındaydı. Ancak Seyit Emir’in maceralarına hayranlıkla bakar, abisinin peşinden ayrılmazdı. Küçük Mehmet Batur, abisini uzay gemisinin kaptanı, kendisini ise bu geminin küçük bir yolcusu olarak görürdü. Birlikte evin arka bahçesinde hayali uzay yolculukları yaparlardı.
Bir gün Seyit Emir, yine bisikletini sürerken kardeşi Mehmet Batur’u da yanına aldı. Bu sefer farklı bir şey olacağını hissetti. Gökyüzü her zamankinden daha parlak görünüyordu, yıldızlar adeta bir yol açmış gibiydi. Seyit Emir, “Bugün gerçek bir uzay yolculuğuna çıkacağız, Mehmet Batur! Hazır mısın?” dedi. Mehmet Batur, her zamanki gibi neşeyle abisine gülümsedi ve küçük ellerini sevinçle salladı.
Seyit Emir bisikletine bindi, kardeşi Mehmet Batur’u arkasına oturttu. O an sanki sihirli bir şey oldu; bisiklet aniden havalandı! Seyit Emir ve Mehmet Batur, bisikletle birlikte gökyüzüne doğru yükselmeye başladılar. Yıldızların arasında süzülüyorlardı. Seyit Emir, “İşte kardeşim, uzaydayız!” dedi heyecanla. Mehmet Batur, etrafına büyük gözlerle bakıyor, yıldızların arasında dolaşan bisikletin her anına hayran kalıyordu.
Bisikletleri, bir anda dev bir gezegenin yakınlarına ulaştı. Bu gezegen, mavi ve yeşil renklerde parlıyordu. Seyit Emir bu gezegenin adını hemen buldu: “Burası Gezegen Sürüş! Burada herkes bisiklet sürerek seyahat ediyor.” Gerçekten de etraflarında bisiklet süren uzaylılar vardı. Hepsi farklı renklere sahipti; kimisi mor, kimisi turuncu, kimisi ise yeşildi. Seyit Emir, bu gezegeni keşfetmek için heyecanla yere indi.
Bir grup uzaylı onlara doğru yaklaştı. Uzaylılar sevecendi ve Seyit Emir ile Mehmet Batur’u hemen dostça karşıladılar. Uzaylılardan biri, uzun boylu ve mor tenli bir uzaylı, “Hoş geldiniz! Burası Gezegen Sürüş. Burada her şey bisikletle yapılır. Biz burada bisiklet sürmenin hem sağlıklı hem de çevreye dost bir yol olduğunu öğrendik. Sizin dünyanızda da bisikletler bu kadar yaygın mı?” diye sordu.
Seyit Emir gururla cevap verdi: “Evet, ben bisiklet sürmeyi çok severim! Dünyamızda da bisikletler var ama burada gördüğüm gibi her yerde kullanılmıyor. Belki biz de sizin gibi yapmalıyız.”
Uzaylılar Seyit Emir’in bu sözlerine çok sevindiler ve onu ve kardeşini gezegenin her yerinde bisiklet sürmeye davet ettiler. Seyit Emir ve Mehmet Batur, uzay bisikletlerine bindiler ve Gezegen Sürüş’te inanılmaz bir tur attılar. Gezegenin dört bir yanı yemyeşil ormanlarla, rengârenk çiçeklerle kaplıydı. Yollar ise sadece bisikletler için yapılmıştı.
Seyit Emir bisiklet sürerken uzaylılardan biri ona bir ders verdi: “Bisiklet sürmek hem eğlenceli hem de doğayı korumak için harika bir yol. Gezegenimizde araçlar yok çünkü bisikletler hem sessiz hem de çevreye zarar vermiyor. Üstelik bisiklet sürmek bizi sağlıklı ve zinde tutuyor.”
Bu sözler Seyit Emir’in çok hoşuna gitti. “Biz de dünyamızda daha fazla bisiklet kullanmalıyız,” dedi kendi kendine. Kardeşi Mehmet Batur da bisikletin arkasında otururken keyifli bir şekilde etrafa bakıyordu. Seyit Emir, Gezegen Sürüş’te öğrendiği bu önemli dersi unutmamak için kendine söz verdi.
Uzun bir bisiklet turundan sonra, Seyit Emir ve Mehmet Batur gezegenin diğer sakinleriyle vedalaştı. Uzay bisikletlerine binip yıldızlar arasında yeniden dünyaya doğru yol almaya başladılar. Eve dönerken Seyit Emir, kardeşine döndü ve “Bugün hem uzayda harika bir macera yaşadık hem de doğayı korumanın ne kadar önemli olduğunu öğrendik,” dedi. Küçük Mehmet Batur, abisine gülümseyerek el salladı.
İki kardeş eve vardıklarında, bu macerayı asla unutmayacaklarını biliyorlardı. Seyit Emir artık bisikletini sadece bir oyun aracı olarak değil, aynı zamanda doğayı korumanın bir yolu olarak görüyordu.
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
