Paylaşmak, doğanın güzelliklerini daha anlamlı hale getirir. Doğayı sevip korumak, onun büyüsünü ve renklerini her zaman canlı tutar.
Bir varmış, bir yokmuş, masmavi gökyüzünün altında, yemyeşil ağaçlarla çevrili küçük bir köyde Alp adında tatlı mı tatlı bir çocuk yaşarmış. Alp’in en büyük tutkusu taşıtlarmış. Arabalar, kamyonlar, trenler, traktörler… Hepsine hayranlıkla bakar, oyuncaklarını elinden hiç bırakmazmış. Ayrıca, meyve yemeyi de çok severmiş. En çok da elma, armut ve üzüm onun favori meyveleriymiş. Kahverengi gözleri merakla etrafa bakar, kumral saçları rüzgarda tatlı tatlı dalgalanırmış.
Bir gün Alp, evinin bahçesinde oyun oynarken, uzaklardan gelen tuhaf bir ses duymuş. “Vıııınnnn! Vıııınnn!” Bu ses bir araca aitmiş ama hiçbir aracın çıkardığı sese benzemiyormuş. Alp hemen sesin geldiği yöne doğru koşmuş. Ağaçların arasında parıldayan bir ışık görmüş. Işığa yaklaştıkça, küçük bir yolun kenarında duran çok farklı bir araçla karşılaşmış. Bu, ne bir araba, ne bir kamyon, ne de bir traktörmüş. Parıl parıl parlayan, rengarenk ve doğanın içinde adeta kaybolmuş gibi görünen bu aracı görünce Alp’in gözleri kocaman açılmış.
Araç aniden hareket etmiş ve konuşmaya başlamış: “Merhaba, küçük dostum! Ben Sihirli Orman Aracı. Beni takip et, sana harika bir macera yaşatacağım.”
Alp heyecanla aracın peşine takılmış. Ormanın derinliklerine doğru ilerledikçe, etrafındaki ağaçlar ve çiçekler daha da büyümüş ve canlanmış. Yolculuk sırasında Alp, yanından geçen kelebekleri, cıvıl cıvıl öten kuşları ve ağaçlarda dolaşan sincapları izlemiş. Bu manzara Alp’in içini huzurla doldurmuş.
Bir süre sonra, araç Alp’e dönerek, “Biliyor musun, bu ormanda sadece taşıtlarla değil, doğanın en güzel meyveleriyle de tanışabilirsin. Bak şu ilerideki elma ağacına! Onun dallarında sihirli meyveler var. Bu meyveleri yediğinde, etrafındaki her şey daha da güzel hale gelir,” demiş.
Alp, hızla elma ağacına doğru koşmuş. Ağacın dallarında parıldayan kocaman, sulu elmaları görünce hemen bir tanesini koparıp ısırmış. O an, çevresindeki orman daha da renklenmiş. Ağaçlar daha yeşil, çiçekler daha parlak, kuşlar daha melodik ötüyormuş. Sihirli Orman Aracı, “Bu meyveler sana doğanın güzelliklerini daha derinden hissettirecek. Ancak, meyveleri yerken onları paylaşmayı da öğrenmelisin. Çünkü doğa, paylaşmakla daha güzel olur,” demiş.
Alp, meyveleri toplarken, ormanda karşılaştığı diğer hayvanlarla da bu meyveleri paylaşmaya başlamış. Tavşanlara havuç, kuşlara böğürtlen, sincaplara ceviz dağıtmış. Herkese meyve ikram ettikçe ormanın içindeki renkler daha da canlanmış, orman daha da büyülü hale gelmiş.
Bu sırada Sihirli Orman Aracı, “Alp, taşıtlara olan ilgini doğayla birleştirirsen, hem dünyayı keşfedebilir hem de ona katkıda bulunabilirsin. Doğayı sev, koru ve paylaş,” diye eklemiş.
Alp, bu macera sonunda hem doğanın güzelliklerini daha iyi anlamış hem de paylaşmanın ne kadar değerli olduğunu öğrenmiş. Sihirli Orman Aracı ise Alp’e veda ederken, “Her zaman beni çağırabilirsin. Taşıtlarla ilgili maceralarımız burada bitmeyecek,” diyerek gözden kaybolmuş.
Alp, ormanın derinliklerinden dönerken, elinde bir sepet dolusu meyveyle köyüne geri dönmüş. O günden sonra Alp, her fırsatta ormana gidip meyve toplayıp sevdikleriyle paylaşır, Sihirli Orman Aracı’nın ona öğrettiği değerleri asla unutmamış.
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
