Her şeyin rengini ve güzelliğini içimizde buluruz. Paylaşarak, başkalarının da içindeki renkleri keşfetmesine yardımcı olabiliriz.
Bir varmış, bir yokmuş… Gökkuşağı gibi rengarenk ağaçları, masmavi gökyüzü ve neşeli hayvanları ile ünlü, gizemli bir orman varmış. Bu orman, sadece çok özel çocuklar tarafından keşfedilebilirmiş. İşte bu çocuklardan biri de Asel Duru’ymuş. Küçük yaşına rağmen boyaları, kalemleri ve kitapları çok seven Asel Duru, her sabah neşeyle uyanır, boyama defterine yeni resimler çizer, renklerle dolu dünyasını keşfedermiş.
Bir gün, Asel Duru’nun boyama kitabına çok farklı bir resim çıkmış. Normalde sadece çiçekler, ağaçlar ya da hayvanlar çizerken, bu defa hiç bilmediği bir ormanın resmi belirmiş. Asel Duru bu ormana çok şaşırmış ve meraklanmış. “Bu ormana gitmeliyim!” diye düşünmüş. Tam o sırada, kitabındaki resim canlanmış! Ağaçlar sallanıyor, kuşlar ötüyor, dere şırıl şırıl akıyormuş. “Gel Asel Duru, seni Renkli Orman’a bekliyoruz!” demiş bir ses.
Küçük kız heyecanla resmin içine adım atmış. Gözlerini açtığında kendini rengarenk ağaçların ve çiçeklerin arasında bulmuş. Her yer o kadar canlı ve parlakmış ki, adeta bir boyama kitabının içindeymiş gibi hissetmiş. Ağaçların dallarında oturan kuşlar, kelebekler ve tavşanlar Asel Duru’yu selamlamış.
Birden, ormanın derinliklerinden bir ses yükselmiş: “Asel Duru, Renkli Orman’ın hayvanlarına yardım etmen gerek!” Kafasını sesin geldiği yöne çeviren Asel Duru, parlak tüyleri olan bir papağanı görmüş. Papağan, “Ormanın renkleri solmaya başladı. Her şey siyah beyaz olacak! Ama senin gibi bir ressam, renkleri geri getirebilir!” demiş.
Asel Duru hemen kollarını sıvamış ve yanında getirdiği renkli boyalarını çıkarmış. Papağan, Asel Duru’ya bir fırça ve sihirli bir palet vermiş. “Bu fırça ile boyadığın her şey yeniden canlanacak!” diye eklemiş. Asel Duru, fırçayı eline almış ve ormanın renklerini geri getirmek için kocaman bir gülümsemeyle işe koyulmuş.
İlk olarak, ağaçların yapraklarını boyamaya başlamış. Yeşil, sarı, turuncu ve kırmızı… Asel Duru’nun fırçası hangi renge dokunursa, orası hemen canlanıyor, renklerle doluyormuş. Ağaçlar tekrar rengarenk olmuş ve yapraklar rüzgarla dans etmeye başlamış. Ardından, çiçekler sıra gelmiş. Mor, pembe, mavi çiçekler, Asel Duru’nun fırçasıyla hayat bulmuş. Kuşlar sevinçle ötmeye başlamış, kelebekler ise tekrar gökyüzünde kanat çırpmış.
Ancak işin en zor kısmı ormanın hayvanlarına renklerini geri kazandırmakmış. Ormanın derinliklerinde saklanan hayvanlar, korkudan dışarı çıkmıyormuş çünkü renklerini kaybettiklerinden çok üzgünlermiş. Asel Duru, elindeki sihirli paleti kullanarak tavşanların, sincapların, kuşların ve diğer tüm hayvanların yeniden renklenmesini sağlamış. Tavşanlar beyaz tüylerine kavuşmuş, sincapların turuncu tüyleri parlamaya başlamış ve kuşlar rengarenk kanatlarıyla gökyüzüne doğru uçmuşlar.
Her şey tam düzelmiş gibi görünürken, birden ormanın en derin köşelerinden bir hıçkırık sesi duymuş Asel Duru. Sesin peşine düşüp ormanın karanlık bir köşesine varmış ve orada siyah beyaz renksiz bir kaplumbağa ile karşılaşmış. Kaplumbağa üzgün gözlerle Asel Duru’ya bakmış. “Renklerim olmadan artık çok yavaşım ve gökyüzüne bile bakamıyorum,” demiş.
Asel Duru, sihirli fırçasını kaplumbağaya doğru uzatmış ama bir şey fark etmiş: Bu kaplumbağa diğer hayvanlardan farklıymış, ona özel bir şey yapmak gerekiyormuş. Asel Duru, kaplumbağanın yüzüne bakıp, “Senin ihtiyacın olan sadece renkler değil, senin içinde saklı bir şey var. Kendi renklerini bulmalısın!” demiş.
Kaplumbağa şaşkınlıkla bakarken, Asel Duru boyama kitabından kendi çizdiği en parlak ve en güzel renkleri çıkarıp kaplumbağanın önüne sermiş. “Hadi, içindeki renkleri keşfet!” demiş. Kaplumbağa, yavaş yavaş renklerine kavuşmuş, önce yeşil kabuğu, sonra mavi desenleri ve sarı bacakları belirmiş. Renkler kaplumbağanın içinden dışına taşarak onu tekrar canlandırmış.
Artık Renkli Orman tamamen eski haline dönmüş. Her yer canlı, parlak ve hayat doluymuş. Hayvanlar neşe içinde şarkı söylemeye başlamış, kuşlar Asel Duru’ya teşekkür etmiş. Papağan ise ona, “Sen olmasaydın, bu orman yeniden canlanamazdı. Teşekkür ederiz, Asel Duru!” demiş.
Asel Duru gülümseyerek ormandan ayrılırken, cebinde küçük bir renkli taş bulmuş. Papağan ona seslenmiş, “Bu taş sihirli, ne zaman ihtiyacın olursa Renkli Orman’a geri dönebilirsin.” Asel Duru boyama kitabına geri dönmüş ve her zaman bu renkli dünyayı kalbinde saklamış.
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
