Masal, küçük katkılarla bile doğanın yeniden canlanabileceğini, insanların çevreyi koruma sorumluluğunu vurguluyor.
Bir zamanlar, masmavi denizlerin ve altın gibi parlayan kumların olduğu küçük bir sahil kasabasında, Elif Asel adında zeki ve neşeli bir kız yaşarmış. Elif Asel’in hurma rengine yakın uzun kıvırcık siyah saçları, zeytin gibi parlayan gözleri varmış. En sevdiği renkler mor ve pembe olan bu minik kız, hafta sonları ailesiyle birlikte denize gitmeye bayılırmış. Yanında da her zaman en sevdiği oyuncağı, Niloya bebeği olurmuş.
Bir hafta sonu, Elif Asel ve ailesi her zamanki gibi sahile gitmişler. Ancak bu sefer sahilde bir gariplik varmış. Deniz kıyısında çöpler, yosunlarla karışık plastik şişeler, eski poşetler, hatta sahile atılmış eski bir ayakkabı bile duruyormuş. Kumların güzelliği kaybolmuş, deniz bile eski parlaklığını yitirmiş gibiymiş. Elif Asel bu manzara karşısında çok üzülmüş. Sahile oturmuş, Niloya bebeğini kucağına alıp onu sıkıca sarılmış. “Neden burası bu kadar kirli?” diye düşünmüş kendi kendine.
Tam bu sırada bir mucize olmuş! Niloya bebek canlanmış ve yavaşça gözlerini açmış. Elif Asel şaşkınlık içinde gözlerini kırpmış. “Merhaba Elif Asel!” demiş Niloya gülümseyerek. “Görüyorsun ki, burası biraz yardıma ihtiyaç duyuyor.”
Elif Asel heyecanla Niloya’ya bakmış. “Ama sahili nasıl temizleyebiliriz ki? Çok kirlenmiş…” demiş.
Niloya gülümseyip Elif Asel’in elini tutmuş. “Doğa bize hediye edilen en değerli şeylerden biri. Eğer biz ona iyi bakmazsak, o da bize güzelliklerini veremez. Şimdi birlikte sahili temizleyelim. Her küçük çöp, doğanın tekrar canlanmasına yardımcı olabilir.”
İkisi el ele verip çalışmaya başlamışlar. Elif Asel mor eldivenlerini giymiş, Niloya ise pembe bir çöp torbası çıkarmış. Sahilde ne kadar çöp varsa toplamaya başlamışlar. Eski plastik şişeleri, poşetleri, taşların arasına sıkışmış atıkları bile tek tek temizlemişler. Ne kadar yorulurlarsa yorulsunlar, doğayı korumanın verdiği mutluluk onları daha da güçlendirmiş.
Sonunda sahil tekrar eski güzel haline dönmüş. Kumlar tertemiz, deniz berrak bir şekilde parıldıyormuş. Elif Asel, Niloya’ya dönmüş ve büyük bir mutlulukla gülümsemiş. “Ne kadar güzel bir iş yaptık!” demiş. Niloya da ona katılmış: “Evet, Elif Asel. Doğa bize ne kadar güzel davranırsak, o da bize o kadar güzellik sunar.”
O günden sonra Elif Asel, sahile her gittiğinde çevresindeki herkesi uyarırmış: “Doğayı temiz tutalım, o da bize güzelliklerini sunsun!” Sahilde koşup oynarken, denizin dalgaları ona hep Niloya ile geçirdiği o unutulmaz günü hatırlatmış.
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
