Bu masal, iyilik yapmanın ve paylaşmanın hayatı nasıl güzelleştirdiğini anlatıyor.
Bir zamanlar, güzel bir kasabada, iyilik ve mutluluk dolu iki küçük kız kardeş yaşarmış: Elifsu ve kardeşi Reyyan Alya. Bu iki kardeş, vakitlerinin çoğunu birlikte, en sevdikleri oyun olan evcilik oynayarak geçirirlermiş. Ancak, onların evcilik oyunları sıradan bir oyun değilmiş. Çünkü Elifsu ve Reyyan Alya’nın kurdukları evde, her şey iyilik üzerineymiş.
Bir gün, Elifsu ve Reyyan Alya büyük bir battaniyeden yaptıkları evlerinde otururken, Elifsu kardeşine dönüp, “Reyyan, bu evde sadece iyilikler yapacağız. Kim kapımızı çalarsa çalsın, ona yardım edeceğiz,” demiş. Reyyan Alya sevinçle başını sallamış. “Evet abla, burası iyilik evi olacak,” demiş.
O sırada kapıları üç kez tıklatılmış. Elifsu hemen kapıyı açmış ve karşısında yaşlı bir teyze görmüş. Teyze, elleri titreyen, yüzünde tatlı bir gülümseme olan biriydi. “Evlatlarım, benim ellerim artık eskisi kadar güçlü değil. Yolda taşınması gereken bir sepetim var ama yardım edecek kimsem yok,” demiş.
Elifsu ve Reyyan Alya, hemen yaşlı teyzeye yardım etmeye karar vermişler. Sepeti birlikte taşımışlar ve teyzenin evine kadar götürmüşler. Teyze, gözleri dolu dolu, “Siz çok iyi çocuklarsınız, Allah iyiliğinizi versin,” diye dua etmiş. İki kardeş gülümseyerek, “Burası iyilik evi, herkesin yardıma ihtiyacı olduğunda kapımız açık,” demişler.
İyilik evi gün geçtikçe kasabada duyulmuş. Bir gün, küçük bir kuş pencerelerine konmuş ve cıvıldamaya başlamış. Kuşun kanadı incinmişti. Reyyan Alya hemen kuşu içeri almış ve Elifsu ile birlikte kanadına küçük bir sargı bezi bağlamışlar. Kuş, iyilik evinde iyileşene kadar onların yanında kalmış. Her sabah şarkılar söyleyerek onlara teşekkür eder gibi cıvıldarmış.
Bir başka gün, kapıları yine çalmış. Bu sefer kapıda, yeni taşınmış bir komşu çocuk duruyormuş. Üzgün ve yalnız görünen bu çocuk, Elifsu ve Reyyan Alya’ya bakarak, “Merhaba, ben yeni taşındım. Burada hiç arkadaşım yok, benimle oynar mısınız?” diye sormuş.
İki kardeş hemen çocuğu içeri almışlar ve onunla evcilik oynamaya başlamışlar. Hep birlikte gülüp eğlenmişler ve o çocuk artık kendini yalnız hissetmemiş. O gün, iyilik evinde yeni bir dost daha kazanılmış.
Bu masal böylece devam etmiş. Elifsu ve Reyyan Alya, iyilik evlerinde herkese yardım eder, kapılarını çalan her kişiye bir şekilde destek olurlarmış. Bazen yaşlılara yardım eder, bazen yaralı bir kuşa şefkat gösterirler, bazen de yalnız bir çocuğa arkadaş olurlarmış. Ve her iyilik yaptıklarında, kalpleri daha da mutlu olurmuş.
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
