Bu masal, cesaretin, dostluğun ve merakın önemini anlatır. Alp Tuğra, yeni ve bilinmeyen bir dünyaya adım attığında, korkmadan arkadaşlıklar kurar ve cesaretini kullanarak maceraya atılır.
Bir zamanlar, kocaman gözleri ve upuzun kirpikleriyle dikkat çeken, her daim gülümseyen küçük bir çocuk olan Alp Tuğra, bir gün harika bir maceraya atılmak istedi. Alp Tuğra, daha yürümeyi yeni öğrenmişti ama merakı onu sürekli yeni yerler keşfetmeye teşvik ediyordu. Bir sabah uyandığında, evin arka bahçesindeki çiçeklerle dolu küçük kapı dikkatini çekti. Kapı, daha önce hiç fark etmediği kadar ilginç ve parlak görünüyordu. Alp Tuğra, minik adımlarla kapıya doğru yürüdü ve kapıyı açtı.
Kapının ardında onu bambaşka bir dünya bekliyordu: Sevimli Hayvanlar Ormanı! Bu orman, renkli ağaçlar, dans eden kelebekler, cıvıldayan kuşlarla doluydu. Alp Tuğra’nın gözleri bir anda büyüdü ve içini büyük bir heyecan kapladı. “Bu ne kadar güzel bir yer!” diye düşündü. Ormanda ilerlerken, ona doğru hızla gelen bir kaplumbağa fark etti. Kaplumbağa, üzerinde minik bir şapka taşıyordu ve çok sevimli görünüyordu.
“Merhaba küçük insan! Benim adım Kaplumbağa Tati, senin ismin ne?” diye sordu nazikçe.
Alp Tuğra, hala biraz şaşkın ama heyecanlı bir şekilde, “Ben Alp Tuğra! Bu ormana nasıl geldim bilmiyorum ama burası çok güzel!”
Tati, Alp Tuğra’ya gülümseyerek, “Burası Sevimli Hayvanlar Ormanı. Burada yaşayan her hayvanın özel bir görevi var. İstersen seni ormanın geri kalanıyla tanıştırabilirim!” dedi.
Alp Tuğra, bu teklifi hemen kabul etti ve Tati ile birlikte ormanın derinliklerine doğru yürümeye başladı. İlk olarak bir sincabın yaşadığı dev bir ceviz ağacına geldiler. Sincap adı Fındık’tı ve o gün Alp Tuğra’ya nasıl ceviz topladığını gösterdi. Fındık, cevizleri birer birer topluyor ve onları ağacın yüksek dallarındaki küçük depolara yerleştiriyordu. Alp Tuğra, sincabın bu becerisine hayran kaldı.
Sonra Tati, onu ormanın en güzel yerlerinden biri olan Şelale Bahçesi’ne götürdü. Burada rengarenk balıklar nehirde oynuyor, kuşlar dallarda şarkılar söylüyordu. Alp Tuğra’nın gözü bir tavşana takıldı. Tavşan, ona doğru sıçraya sıçraya yaklaştı ve “Merhaba! Ben Pamuk. Sen yeni misafirimizsin, değil mi?” dedi.
Alp Tuğra başını sallayarak, “Evet, burası gerçekten harika bir yer. Hepiniz burada mı yaşıyorsunuz?” diye sordu.
Pamuk, mutlu bir şekilde, “Evet, burası bizim evimiz. Biz burada hep birlikte yaşıyor, oyunlar oynuyor ve birbirimize yardım ediyoruz. İstersen seninle birlikte biraz havuç toplayabiliriz,” dedi.
Alp Tuğra, Pamuk’la birlikte ormanın en taze havuçlarını toplamaya başladı. Pamuk, havuçların en tatlı olanlarını nasıl bulacağını öğretti ve Alp Tuğra bu yeni beceriden çok keyif aldı. Havuçları topladıktan sonra, onları Pamuk’un evine götürdüler ve orada biraz dinlenmek için oturdular. Bu sırada Alp Tuğra, çevresindeki diğer hayvanları da dikkatle izliyordu. Kocaman gözleriyle her detayı yakalıyor, ormanın her köşesini keşfetmek için sabırsızlanıyordu.
Bir süre sonra Tati tekrar Alp Tuğra’nın yanına geldi ve “Biraz daha ileride seni tanıştırmak istediğim bir arkadaşım daha var,” dedi. Alp Tuğra merakla Tati’nin peşine takıldı ve ormanın daha derinlerine gittiler. Bir süre yürüdükten sonra büyük, güçlü bir aslanın yaşadığı mağaraya ulaştılar.
Tati, “Bu bizim liderimiz, Aslan Kral Leo. Ama merak etme, o çok dost canlısıdır,” dedi.
Alp Tuğra, başlangıçta biraz korkmuş olsa da, Leo’nun yumuşak gülümsemesini görünce rahatladı. Aslan Leo, Alp Tuğra’ya doğru yaklaşarak, “Merhaba küçük dostum. Bu ormanda seni ağırlamak bir onurdur. Senin cesaretini ve merakını çok sevdim,” dedi.
Alp Tuğra, Aslan Leo’nun bu sözlerinden cesaret aldı ve “Burası harika bir yer! Sizi tanımak çok güzel,” diye cevap verdi.
Leo, Alp Tuğra’ya, “Hiçbir zaman unutma, bu dünyada ne kadar küçük olursan ol, cesaretin ve iyiliğin seni her zaman daha büyük kılar. Sen de bu ormanın bir parçası oldun artık. Eğer bir gün yardıma ihtiyacın olursa, bu kapıyı tekrar bulabilirsin,” dedi.
Alp Tuğra, Leo’nun bu sözlerinden çok etkilendi ve onunla vedalaştı. Tati, Alp Tuğra’yı ormanın çıkışına kadar eşlik etti ve birlikte güzel anılar biriktirdikleri için çok mutluydular.
Alp Tuğra, eve döndüğünde hâlâ Sevimli Hayvanlar Ormanı’nda yaşadığı o büyülü macerayı düşünüyordu. Gözlerini kapattığında, kendini tekrar o renkli ormanda, Tati, Pamuk ve Leo ile oyunlar oynarken hayal etti. Bu macera ona cesaretin ve arkadaşlığın ne kadar önemli olduğunu öğretmişti. Alp Tuğra, artık bir gün tekrar Sevimli Hayvanlar Ormanı’nı ziyaret etmek için sabırsızlanıyordu.
Ve böylece Alp Tuğra, her zaman gülümseyen yüzü ve büyük kalbiyle yeni maceralar aramaya devam etti…
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
