Uras, farklı ve sevimli hayvanlarla bir araya gelerek futbol oynar ve bu sayede hem eğlenir hem de birlikte hareket etmenin keyfini keşfeder.
Bir varmış, bir yokmuş… Uras adında, futbol oynamayı çok seven sevimli bir çocuk varmış. Uras, bir sabah güneşin ilk ışıklarıyla uyanmış ve en sevdiği topunu alarak annesiyle parka gitmiş. Parkın yemyeşil çimenleri, cıvıl cıvıl kuş sesleriyle doluymuş; adeta masal diyarına açılan bir kapı gibiymiş.
Uras topunu alıp oynamaya başlamış ki birden kulağına yabancı bir ses gelmiş: “Roooar!” Uras sesin geldiği yöne dönüp baktığında şaşkınlıktan küçük ağzı açık kalmış. Parkın ortasında, sanki bir rüyanın içindeymiş gibi, hayvanlar futbol oynuyormuş. Kocaman bir aslan kalede durmuş, başını gururla dimdik tutuyormuş. Uzun boyunlu bir zürafa defansta, sanki her topu rahatlıkla engelleyebilirmiş gibi sahada süzülüyormuş. Hızlı ve çevik bir maymun ise forvetmiş; topa her dokunuşunda neşeyle zıplayıp taklalar atıyormuş.
Uras, gözlerini ovuşturup tekrar bakmış. Yanılmıyormuş; hayvanlar gerçekten futbol oynuyormuş! Top aslanın pençelerinden zürafanın kocaman ayaklarına gitmiş, zürafa topu havada döndürüp maymuna paslamış. Tam o sırada Uras cesaretini toplayıp hayvanların yanına koşmuş ve heyecanla sormuş: “Ben de oynayabilir miyim?”
Aslan, Uras’a dostça bir bakış atıp gülümsemiş. “Tabii ki oynayabilirsin, küçük kaptan! Bizim takımımızın lideri sen ol!” demiş. Uras heyecanla başını sallamış. Bu, onun için bir hayaldi!
Oyun başlamış; Uras topu ayağına almış ve adım adım ilerlerken birden durup yüksek sesle saymaya başlamış: “Bir, iki, üç…” Sayıları saydıkça top daha hızlı ilerlemiş, hayvanlar ise Uras’ın yönlendirmesiyle sahada muhteşem bir uyumla hareket ediyormuş. Zürafa, topu kafasıyla kontrol edip kaplana doğru paslamış. Kaplan güçlü bacaklarıyla topa vurduğunda, top havada adeta bir kuş gibi süzülmüş, ama aslan kükreyerek o harika kurtarışı yapmış.
“İşte bu! Harikasın aslan!” diye bağırmış Uras. Sahada sadece bir futbol oyunu değil, renklerin, seslerin ve kahkahaların da dansı varmış. Uras, “Sarı zürafa, kırmızı kaplan, hadi bakalım!” diyerek takımı yönlendirirken, oyunun sihri daha da büyümüş. Zürafanın boynu uzadıkça uzuyor, kaplanın hızı rüzgarı bile geçiyormuş.
Maç sona erdiğinde tüm hayvanlar neşeyle zıplamış, kocaman pençeleriyle alkışlamışlar. Aslan, Uras’ın omzuna dostça patisini koyup demiş ki: “Sen harika bir kaptansın, küçük dostum! Bu sahada her zaman senin yerin var.”
Uras eve dönerken yüreği sevgiyle dolmuş; hayvanlarla oynadığı o masalsı futbol maçını hiç unutmayacağını biliyormuş. Artık her top oynadığında kulağında aslanın kükremesi, zürafanın narin adımları ve kaplanın hızlı koşuşu yankılanıyormuş. Ve Uras, her gün parka gidip o muhteşem maçı yeniden yaşıyormuş, hayal gücünün sihirli dünyasında.
Gökten üç top düşmüş, biri Uras’a, biri hayvanlara, biri de bu masalı dinleyen herkese!
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
