TAKİP ET
Ayşe ve Talha’nın, bir krallığın mutluluğunu geri getirmek için yaptıkları yolculuk, bu değerleri vurgular. Masal, zor durumlarda iş birliği yapmanın ve doğayı korumanın önemini öğretir. Ayrıca, zeka ve bilgelik kullanarak sorunların üstesinden gelmenin değerini de gösterir.
Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, Ayşe ve Talha adında iki kardeş varmış. Bu kardeşler birbirlerini çok sever, birlikte oyunlar oynamaktan büyük keyif alırlarmış. Hem oyun oynar hem de etraflarındaki dünyayı keşfetmeye bayılırlarmış.
Bir gün, Ayşe ve Talha, büyükannelerinin evinin arkasındaki ormanda gezintiye çıkmışlar. Orman, onların hayal gücünü besleyen bir yerdi. Kuşların şarkıları, kelebeklerin dansı, yaprakların hışırtısı onlara her zaman yeni şeyler öğretirdi. Ayşe, bir kelebeği izlerken Talha, yere düşmüş bir yaprağı incelemeye başlamış. Yaprağın üzerindeki desenleri gördüğünde çok heyecanlanmış.
“Baksana Ayşe, doğanın sanatına! Her yaprak birbirinden farklı,” demiş Talha. Ayşe, kardeşinin doğaya olan ilgisini takdir etmiş ve ona yaprakların neden döküldüğünü anlatmış. “Sonbahar geldiğinde, ağaçlar kışa hazırlanmak için yapraklarını döker. Bu, onların dinlenme zamanı,” demiş gülümseyerek.
O sırada Talha, gözlerine inanamamış. “Ayşe, bak! Şurada bir şey parlıyor!” demiş heyecanla. Ayşe, yere eğildiğinde parıldayan bir altın anahtar görmüş. Anahtar çok güzelmiş, üzerinde ince işlemeler ve parıltılı taşlar varmış.
“Bu anahtar nereye ait acaba?” diye merak etmiş Ayşe.
Talha, “Bunu öğrenmenin tek yolu, birlikte bu anahtarın açtığı kapıyı bulmak,” demiş. Bu fikir, ikisini de çok heyecanlandırmış.
Kardeşler, ellerindeki altın anahtarla ormanda dolaşmaya başlamışlar. Ormanın derinliklerinde, büyük, eski bir kapı bulmuşlar. Kapı, sanki onları bekliyormuş gibi bir his veriyormuş. Üzerindeki desenler, anahtarın üzerindekilerle birebir örtüşüyormuş.
“İşte, anahtarın yeri burası olmalı!” demiş Ayşe.
Talha, anahtarı kilide yerleştirip yavaşça çevirmiş. Kapı, derin bir gıcırtıyla açılmış ve karşılarında ışıl ışıl parlayan bir dünya belirivermiş. Bu, bambaşka bir krallıkmış. Krallığın bir sorunu varmış: Herkes çok üzgün görünüyormuş, ne kimse gülüyor ne de kuşlar şarkı söylüyormuş.
Ayşe, “Bu krallıkta bir şeyler ters gidiyor,” demiş endişeyle. “Hadi, ne olduğunu öğrenelim.”
Kardeşler, krallığın en yaşlı bilgesiyle karşılaşmışlar. Bilge, uzun beyaz sakalları ve derin mavi gözleriyle onlara bakarak, “Bu krallık, bir zamanlar çok mutluydu,” diye anlatmaya başlamış. “Ama kötü kalpli bir büyücü, krallığın kalbini çaldı. Bu kalp, krallığımızın mutluluğunu ve huzurunu sağlıyordu. Eğer kalbi geri getirebilirseniz, her şey eski haline dönecektir.”
Ayşe ve Talha, bilgeden aldıkları haritayla yola koyulmuşlar. İlk durakları, devasa bir orman olmuş. Ormanda, devasa bir ağacın etrafında dolanırlarken, bir bilmeceyle karşılaşmışlar:
Bilmece: “Ne ellerim var ne de kollarım, ama tırmanırım çok yüksek yerlere. Nedir bu?”
Ayşe ve Talha birlikte düşünmüşler ve aynı anda cevabı vermişler: “Bu bir sarmaşık!”
Bilmeceyi çözdüklerinde, ağaç onlara yolunu açmış ve geçmelerine izin vermiş. Bu, onlara bitkilerin büyüme şekilleri hakkında bilgi vermiş ve doğa ile uyum içinde olmanın önemini öğretmiş.
Bir sonraki durakları, taşlarla dolu bir vadideymiş. Vadide, talimatları izleyerek yürürken, Talha bir çiçeğe zarar vermemek için dikkatle yürümüş.
“Çiçekler, doğanın en hassas varlıklarıdır,” demiş Talha. “Onlara zarar vermeden, doğayla uyum içinde yaşamalıyız.”
Ayşe de onu onaylamış, “Doğa, bize her zaman karşılık verir. Ona nasıl davranırsak, o da bize öyle davranır,” demiş.
Sonunda, büyücünün kalesine varmışlar. Kalenin kapısında, devasa bir yaratık nöbet tutuyormuş. Ayşe, yaratığın dikkatini dağıtmak için ona tatlı bir sesle bir ninni söylemiş. Yaratık, ninniyi duyunca sakinleşmiş ve Talha, sessizce içeri sızarak kaleye girmiş. Kale içinde, büyücüyle karşılaşmışlar.
Büyücü, “Krallığın kalbini size vermem!” diye kükremiş. Ama Ayşe ve Talha, cesaretlerini toplayarak, büyücüyü ikna etmenin bir yolunu bulmuşlar. Ona, krallığın kalbinin neden bu kadar önemli olduğunu anlatmışlar ve onu iyilik yapmanın güzelliğine ikna etmişler. Büyücü, hatasını anlayınca, kalbi geri vermiş.
Krallığın kalbi yerine konulunca, her şey bir anda değişmiş. Gökyüzü yeniden parlamış, çiçekler canlanmış ve kuşlar şarkı söylemeye başlamış. Krallığın halkı, Ayşe ve Talha’yı büyük bir coşkuyla karşılamış.
Krallığın kralı, “Sizler bizim kahramanlarımızsınız! Bu krallığa sadece mutluluğu değil, aynı zamanda bilgelik, dostluk ve doğa sevgisini de getirdiniz,” demiş.
Ayşe ve Talha, altın anahtarı tekrar kapıya koymuşlar ve kendi dünyalarına geri dönmüşler. O günden sonra, her orman gezintilerinde o kapıyı aramışlar, ama bir daha asla bulamamışlar. Ancak, ne zaman gözlerini kapatsalar, o büyülü krallığın huzuru ve öğretileri hep akıllarında kalmış.
Gökten üç elma düşmüş; biri masalı yazanın, biri masalı anlatanın, biri de Ayşe ve Talha gibi cesur ve bilge çocukların başına.
Çocuklarınız için Ücretsiz isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi masalın altına yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
Masal okuma çocukların dil becerilerini geliştirir ve kelime dağarcıklarını genişletir.
Masallar, çocukların hayal güçlerini geliştirir ve onları farklı dünyalara götürerek keşfetmelerini sağlar. Çocuklara empati kurma becerisi kazandırır ve karakterlerin duygularını anlamalarına yardımcı olur.
Uyku masalları, çocukların sakinleşip rahatlamasına ve huzurlu bir uykuya dalmasına yardımcı olur.