Bu masalda, Asmin’in doğa içinde geçirdiği huzurlu bir günle okula başlama korkularını yenmesi anlatılıyor.
Bir zamanlar, yemyeşil dağların eteklerinde, cıvıl cıvıl kuş seslerinin yankılandığı güzel bir köyde Asmin adında bir kız çocuğu yaşardı. Asmin, 6 yaşındaydı ve çok yakında okula başlayacaktı. Okul düşüncesi onu hem heyecanlandırıyor hem de biraz korkutuyordu. Yeni arkadaşlar edinecekti, yeni şeyler öğrenecekti ama ya zorlanırsa, ya her şeyi anlamazsa diye düşünüyordu. Bir yandan da içinde büyük bir merak vardı; çünkü Asmin, doğayı ve hayvanları çok seviyordu. Belki okulda doğa ile ilgili yeni şeyler öğrenebilirdi.
Bir sabah, güneş doğarken, Asmin evinden dışarı çıktı. Hava mis gibiydi, ağaçlar hafifçe rüzgarla sallanıyordu. Tam o sırada, kuşlar onun etrafında cıvıldayarak uçmaya başladı. Asmin, kuşların sesini duyar duymaz gülümsedi. “Bugün harika bir gün olmalı!” diye düşündü ve yürüyüşe çıkmaya karar verdi. En sevdiği yer olan ormana gitmek istiyordu. Orman, ona her zaman huzur verirdi ve bugün okulla ilgili kaygılarını unutmak istiyordu.
Asmin ormana doğru ilerlerken, ağaçların arasındaki serin rüzgar yüzüne çarpıyordu. Yapraklar hafifçe sallanıyor, yerdeki çiçekler rengarenk açıyordu. Ormanın derinliklerine doğru ilerledikçe, karşısına küçük, sevimli bir sincap çıktı. Sincap, Asmin’i görünce neşeyle kuyruğunu sallayarak ona doğru yaklaştı.
“Merhaba, Asmin!” dedi sincap incecik sesiyle. “Nasılsın? Bugün ormana mı geldin?”
Asmin, sincaba gülümseyerek cevap verdi. “Merhaba sincap! Evet, bugün biraz ormanda yürüyüş yapmak istedim. Okula başlayacağım ve biraz heyecanlıyım,” dedi.
Sincap, sevimli bir şekilde başını salladı. “Okul harika bir yerdir, Asmin! Orada çok şey öğrenebilirsin. Hem bak, burada doğada gördüğün pek çok şeyi okulda öğrenirsin. Ağaçların nasıl büyüdüğünü, çiçeklerin neden açtığını… Hepsini öğreneceksin!” diye konuştu.
Asmin bu sözleri duyunca biraz rahatladı. Ama yine de içinde bir merak vardı. Okulda her şey nasıl olacaktı acaba? Bu düşüncelerle yürümeye devam ederken, karşısına büyük, beyaz tüyleriyle pofuduk bir tavşan çıktı. Tavşan, sevimli patileriyle yere vurup ona selam verdi.
“Merhaba Asmin!” dedi tavşan sevimli bir şekilde. “Duydum ki okula başlayacakmışsın. Çok heyecan verici olmalı!”
Asmin, tavşana gülümseyerek baktı. “Evet, ama biraz korkuyorum. Ya zorlanırsam?” diye endişeyle sordu.
Tavşan, küçük burnunu oynatarak gülümsedi. “Asmin, her yeni başlangıç biraz korkutucu olabilir. Ama unutma ki, öğrenmek zaman alır. Tıpkı doğada her şeyin yavaş yavaş büyümesi gibi, sen de okulda yavaş yavaş her şeyi öğrenirsin. Sabırlı olursan, her şey yoluna girecektir,” dedi.
Asmin, tavşanın bu sözleriyle içini biraz daha rahatlamış hissetti. Okulun aslında yeni bir macera olduğunu anlamaya başlamıştı. Ama hala içinde bir kıpırtı vardı, biraz daha desteğe ihtiyacı vardı.
Yürüyüşüne devam ederken, kuşların neşeyle öttüğü, çiçeklerin mis kokular yaydığı bir açıklığa geldi. Birden, ağaçların arasından bir kuş sürüsü uçarak ona doğru yaklaştı. Kuşların arasında, parlak mavi tüyleriyle en sevdiği kuş olan Maviş vardı. Maviş, her zaman Asmin’e moral verir, onunla neşeli konuşmalar yapardı.
“Merhaba Asmin! Bugün harika bir gün değil mi?” diye sordu Maviş, kanatlarını çırparak onun etrafında dönerken.
Asmin, Maviş’in enerjisine gülümseyerek cevap verdi. “Evet, Maviş. Ama biraz endişeliyim. Okula başlayacağım ve her şeyi anlamakta zorlanabilirim diye korkuyorum,” dedi.
Maviş, kanatlarını hafifçe kapatıp Asmin’in omzuna kondu. “Endişelenme, Asmin! Okulda öğrenmek zaman alır. Tıpkı bir kuşun uçmayı öğrenmesi gibi. Biz kuşlar, uçmayı hemen öğrenmeyiz. Yavaş yavaş, deneye yanıla uçarız. Sen de okulda her şeyi adım adım öğreneceksin. Sabırlı ol ve denemekten vazgeçme!” dedi.
Asmin, Maviş’in bu sözleriyle biraz daha rahatladı. Doğada her şeyin zamanla olduğunu fark etmişti. Ağaçlar, çiçekler, hayvanlar… Hepsi sabırla büyüyor, gelişiyordu. Onun da okulda sabırla her şeyi öğrenmesi gerekiyordu. Asmin, içindeki korkunun yerini meraka bıraktığını hissetti.
Ormanın derinliklerinde yürüyüşüne devam ederken, karşısına bir dere çıktı. Dere, hafif bir şırıltıyla akıyordu. Asmin, dere kenarında oturup ayaklarını serin suya soktu. O an, okula başlamanın aslında ne kadar heyecan verici olacağını düşündü. Belki yeni arkadaşlar edinecek, doğa hakkında daha fazla şey öğrenecekti.
Derin bir nefes aldı, gözlerini kapattı ve kuşların, dere suyunun, rüzgarın sesini dinledi. İçini huzur kapladı. Bu büyülü orman ona her zaman sakinlik ve huzur getiriyordu. Okulda da böyle hissedebilirdi, öğrenme süreci keyifli olabilirdi.
Güneş yavaşça batmaya başladığında, Asmin eve dönmeye karar verdi. Yürürken içindeki korkunun tamamen kaybolduğunu fark etti. Okul, yeni bir macera olacaktı. Doğadaki gibi sabırlı ve meraklı olursa, her şeyi öğrenebilirdi.
Ve o gün, Asmin ormandan dönerken içinde sadece okulun heyecanı vardı. Artık korkmuyordu. Çünkü doğa ona her şeyin zamanla olduğunu, sabrın ve merakın her zorluğu aşacağını öğretmişti.
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
