Bu masal, bize doğada çeşitliliğin ve farklılığın güzelliklerini hatırlatır. Tıpkı hayvanların farklı özelliklere sahip olması gibi, insanlar da farklıdır ve bu farklılıklar dünyayı daha renkli yapar.
Kocaman şehirlerin uzağında, Saygın adında sevimli ve sevgi dolu bir çocuk yaşarmış. Saygın’ın saçları kıvırcık, gözleri kahverengi ve her zaman gülümsermiş. İş makineleri ve arabalar onun en sevdiği oyuncaklarmış. Onlarla oynarken adeta başka dünyalara dalar, hayal gücüyle her yeri keşfedermiş.
Bir gün, güneş pırıl pırıl parladığı bir sabah, Saygın, odasında en sevdiği arabasıyla oynamaya başlamış. Bu araba, sarı renkli, dev tekerlekli bir iş makinesiymiş. Saygın onu odanın içinde sürerken birden garip bir şey olmuş. Araba, kendi kendine hareket etmeye başlamış! Saygın şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırmış, ama araba durmak yerine yavaşça onun önünde dönüp durmuş.
“Merhaba Saygın!” demiş araba neşeyle. Saygın şaşkınlıktan ağzı açık kalmış. “Sen… sen konuşabiliyor musun?”
“Evet!” demiş araba gülümseyerek. “Bugün seni çok özel bir yere götürmek istiyorum. Hayvanların yaşadığı büyülü bir ormana, ne dersin?”
Saygın heyecanla yerinden fırlamış. “Tabii ki! Hadi gidelim!”
Ve böylece, sihirli araba aniden büyüyüp devasa bir hale gelmiş. Saygın, hemen arabanın içine atlamış ve vınnn! Büyük tekerlekler dönmeye başlamış. Rüzgar Saygın’ın kıvırcık saçlarını dalgalandırmış, gözleri neşeyle parlamış. Yolculuk boyunca ağaçlar, tepeler ve nehirler yanlarından hızla akıp geçmiş. Sonunda, araba devasa ağaçlarla kaplı bir ormanın girişinde durmuş.
Saygın, etrafa şaşkınlıkla bakmış. Orman o kadar büyük ve güzelmiş ki, her köşesinden farklı bir hayvan sesi duyuluyormuş. Tam o sırada, hoplayarak bir kanguru Saygın’ın yanına gelmiş. Kanguru büyük ve güçlü bacaklarıyla sıçrayarak yaklaşmış, gözlerinde meraklı bir ifade varmış.
“Merhaba, küçük arkadaşım!” demiş kanguru. “Ben Kani, bu ormanın en hızlı hoplayan hayvanıyım. Seninle tanışmak ne büyük bir keyif!”
Saygın, gülümseyerek “Ben de Saygın! Burada başka kimler var?” diye sormuş.
Kani, kuyruğunu sallayıp “Gel benimle, sana arkadaşlarımı tanıtayım!” demiş. İkisi birlikte ormanın derinliklerine doğru yürümeye başlamışlar.
Biraz ilerledikten sonra, yüksek bir ağacın dallarında asılı duran sevimli bir koala görmüşler. Koala, yavaşça gözlerini açıp Saygın’a bakmış ve esneyerek “Merhaba!” demiş. “Benim adım Koko, ben burada dinlenmeyi çok severim. Ağaçlar benim evim!”
Saygın, Koko’yu izlerken ağacın yumuşak yapraklarına hayran kalmış. “Burada yaşamak çok rahat olmalı!” demiş. Koko başını sallayıp, “Kesinlikle! Burada herkes mutlu ve huzurlu,” diye cevap vermiş.
Yollarına devam ederken, ormanın açık bir alanında uzun boynuyla gökyüzüne ulaşan bir zürafa belirivermiş. Zürafa zarif bir şekilde boynunu eğip Saygın’a gülümsemiş. “Benim adım Züraf, bu ormanda her şey çok güzel. Yukarılardan dünyaya bakmak bambaşka bir his!”
Saygın hayranlıkla “Ne kadar da uzunsun!” demiş.
Züraf hafifçe başını eğmiş. “Uzun olmak bazen işe yarar. Ama her boyun bir güzelliği vardır. Sen de müthiş bir dünyayı keşfetmek için buradasın.”
Tam o sırada, ormanın diğer ucundan hızla koşarak gelen siyah-beyaz çizgili bir zebra belirivermiş. “Ben de buradayım!” demiş zebra coşkuyla. “Ben Zebi! Yarışmayı çok severim, hadi bir yarış yapalım!”
Saygın kahkahayla, “Senin kadar hızlı koşamam, ama denemek eğlenceli olur!” demiş. Zebi ve Saygın birlikte kısa bir yarış yapmışlar. Tabii ki Zebi yarışı kazanmış, ama Saygın onunla yarışırken çok eğlenmiş.
Ormandaki bu hayvanlar, Saygın’ın arkadaşları olmuş. Birlikte ormanın her köşesini keşfetmişler, ağaçların altındaki gölgelerde oturmuşlar, nehir kıyısında serinlemişler. Zürafa uzun boynuyla yapraklardan yiyecek toplarken, koala ağaçta uyuklamış, kanguru ise neşe içinde hoplayıp durmuş.
Gün sonunda, araba Saygın’ın yanına gelmiş ve “Hadi eve dönelim, Saygın!” demiş.
Saygın, yeni arkadaşlarına el sallayıp arabaya binmiş. “Teşekkür ederim, hepinizi çok sevdim!” demiş. Araba, Saygın’ı hızla evine geri götürmüş. O gün Saygın’ın yüzündeki gülümseme hiç kaybolmamış.
Bu sihirli yolculuk, ona doğanın ve hayvanların ne kadar büyüleyici olduğunu öğretmişti. Hayvanların her birinin kendine özgü güzellikleri olduğunu anlamıştı. Her hayvanın farklı özellikleri olsa da, hepsi bu büyük dünyada bir bütünün parçasıydı.
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
