Bir zamanlar, ormanın derinliklerinde, küçük bir kulübede Altın Saçlı Kız adında tatlı bir kız yaşardı. Altın Saçlı Kız, annesiyle birlikte sakin ve mutlu bir hayat sürerdi. Bir gün, Altın Saçlı Kız, annesiyle ormanda gezerken kaybolur ve üç ayıya ait evi bulur.
Küçük kız merakla eve girer ve bir sürü yemek masası olduğunu görür. Ancak hiç kimse yoktur. O kadar açtır ki, biraz yemeğin tadına bakar. Masanın büyüğünde bir tabak çorba, ortancada bir tabak et, küçükte ise bir tabak puding bulur. Ancak eve ait değildi ve utanır. Sonra yorgunluktan uyuyakalır.
Bu sırada, ayılar eve döner. En büyük ayı, “Kim benim çorbamı içti?” diye haykırır. Orta boydaki ayı, “Kim benim etimi yedi?” diye sorar. En küçük ayı, “Ve kim benim pudingimi bitirdi?” diye hüzünle sorar. Sonra Altın Saçlı Kız’ı fark ederler.
Küçük kız, üç ayının yanında korkar ama onlara masum olduğunu ve sadece biraz aç olduğunu söyler. Ayılar ona inanır ve ona misafirperverlik gösterir. Altın Saçlı Kız, onlarla arkadaş olur ve onlardan çok şey öğrenir.
Ancak, bir süre sonra Altın Saçlı Kız’ın annesi onu bulur ve eve götürür. Altın Saçlı Kız, ayılarla geçirdiği zamanı hiç unutmaz ve onlarla dostluğunu sürdürür.
Bu masal, paylaşmanın, misafirperverliğin ve farklılıklara saygının önemini öğretir. Ayılar ve Altın Saçlı Kız arasındaki dostluğun gücü, çocuklara sevgi ve anlayışın her şeyin üstesinden gelebileceğini gösterir.