Doğa sevgisi ve paylaşmanın önemini anlatan bu masalda, Mehmet Botan’ın büyülü bahçesinde kediler, köpekler ve ağaçlarla macerasını keşfedin. Çocuklar için eğitici ve eğlenceli bir doğa masalı.
Bir varmış, bir yokmuş… Uzak diyarlarda, yemyeşil bir köyde, sarı saçlı, yemyeşil gözlü, güler yüzlü bir bebek yaşarmış. Bu minik bebeğin adı Mehmet Botan’mış. Mehmet, kedileri, köpekleri, ağaçları ve tüm doğayı çok severmiş. Ne zaman dışarı çıksa etrafına gülücükler saçar, doğadaki her canlıya sevgisini sunarmış.
Bir gün Mehmet Botan, ormanda gezinirken toprağın üzerinde ışıl ışıl parlayan küçük bir torba bulmuş. Torbayı merakla açmış ve içinde sihirli tohumlar bulmuş. Bu tohumların çok özel olduğunu hissetmiş; sanki onları ektiğinde bir mucize gerçekleşecekmiş gibi bir his kalbini ısıtmış.
Mehmet Botan eve döner dönmez, sihirli tohumları bahçesine ekmiş. Her gün sevgiyle onları sulamış, sabırla beklemiş. Günler geçtikçe tohumlar filizlenmiş, filizler fidana dönüşmüş ve bahçede rengarenk çiçekler, mis kokulu meyve ağaçları belirmiş. Ancak bu tohumların arasında bir tanesi diğerlerinden farklıymış; hızla büyüyen bu tohum koca bir meşe ağacına dönüşmüş! Dalları gökyüzüne ulaşmış, yaprakları rüzgarda dans eder gibi hışırdamış.
Bir gün Mehmet Botan, meşe ağacının gölgesinde otururken, ağacın derin ve bilge bir sesle konuştuğunu duymuş:
“Merhaba, küçük çiftçi Mehmet Botan! Ben Meşe Paşası. Senin sevgin ve sabrınla büyüdüm. Şimdi sana doğanın büyük sırrını anlatacağım.”
Mehmet Botan, gözleri kocaman açılmış, bu bilge meşe ağacını hayranlıkla dinlemeye koyulmuş. Meşe Paşası, ona doğanın döngüsünden bahsetmiş: “Benim dallarımdan düşen her palamut, toprağın bağrında yeniden filiz verir. Toprağın kucağında uyuyup büyümeyi bekler ve sonunda bir meşe ağacına dönüşür. Her şey bir döngüdür, evlat. Ağaçlar yapraklarını döker, toprağa karışır; çiçekler solar, yerini yeni tomurcuklara bırakır. Bu döngü, doğanın sonsuz sırrıdır.”
Mehmet Botan, Meşe Paşası’nın anlattıklarını derin bir hayranlıkla dinlerken, köyün kedisi patilerinin ucunda usulca gelip Mehmet’in yanına sokulmuş. Sevimli köpeği de bahçenin bir köşesinden neşeyle kuyruk sallayarak onlara katılmış. Bahçede her şey dostluk ve uyum içinde yaşarmış; tavşanlar havuç tarlasına yuva yapmış, sincaplar ceviz ağaçlarının dallarına yuvalarını kurmuş, çiçekler ve ağaçlar bu neşe dolu dostluğu sarmalamış.
Bir gün, tüm hayvan dostlarıyla birlikte Meşe Paşası’nın gölgesinde buluşmuşlar. Mehmet, neşeyle Ankara havasının ezgilerini çalmaya başlamış. Ritimle birlikte dans eden kediler kuyruklarını sallıyor, köpekler neşeyle havlıyor, tavşanlar ve sincaplar küçük zıplamalarla Mehmet’e eşlik ediyormuş. Meşe Paşası bile yapraklarını rüzgarda sallayarak, dallarında küçük melodiler mırıldanarak onlara katılmış.
Ve işte böyle, Mehmet Botan’ın bahçesi sadece bir bahçe değil; sevgi, dostluk ve eğlencenin sonsuzca yeşerdiği bir yuva haline gelmiş.
Gökten üç elma düşmüş: Biri Mehmet Botan’a, biri onun hayvan dostlarına, biri de Ankara havası seven tüm çocuklara…
Mehmet Botan Adına Yapılan Fidan Bağışının Sertifikası
Çocuklarınız için isme özel masal yazdırın. Kendilerini özel hissettirecek masallarla onlara unutulmaz anılar bırakın.
Görüşleriniz bizim için çok kıymetli. Masalı okuduktan sonra düşüncelerinizi yazmanızı rica ederiz. Teşekkürler!
